ماشینهای کاشت
ماشینهای کاشت مختلف برحسب چگونگی کاربردشان سه دسته کلی تقسیم می شوند:
میزان بذر
میزان بذر مورد نیاز در روشهای مختلف کاشت، رقم بذر و شرایط خاک و آب و هوای منطقه، متفاوت است. در زراعت سنتی حدود 20 تا 25 کیلوگرم و در زراعت ردیفی 8 تا 12 کیلوگرم بذر چندجوانه ای در هر هکتار نیاز دارید. در صورت استفاده از بذرهای تک جوانه ای، میزان بذر موردنیاز شما، 2 - 3 کیلوگرم خواهد بود.
آبیاری
بنا بر تحقیقات انجام شده برای نیاز خالص آب آبیاری گیاهان زراعی مختلف در شرایط آب و هوایی کشور، برای دست یابی به ظرفیت و توان عملکرد، چغندرقند آب آبیاری بیشتری نسبت به بسیاری از گیاهان زراعی یک ساله نیاز دارد.
تنک کردن
بیشترین عملیات تنک کردن را در زراعت هایی که از بذرهای معمولی چند جوان های استفاده شده خواهید داشت و در زراعتی که از بذرهای تک جوانه ژنتیکی استفاده شده کمترین عملیات تنک انجام می شود. مهم ترین نکاتی که در تنک کردن چغندر قند باید رعایت نمایید عبارت است از:
واکاری
در صورت کمبود بوته چغندرقند در قسمتهایی از ردیفهای کشت، هر چه سریعتر و بیشینه تا هنگام تنک کردن اولیه نسبت به واکاری و کاشت دوباره بذر به صورت دستی در جاهای خالی اقدام کنید.
توجه داشته باشید واکاری پرهزینه است و اگر قسمت عمده کشتزار نیاز به واکاری داشته باشد این عمل مقرون به صرفه نخواهد بود، بنابراین در صورتی که فرصت زمانی وجود داشته باشد، کاشت دوباره کشتزار با ردیف کار، هزینه کمتری خواهد داشت.
خاک دهی پای بوته ها
در زراعت های ردیفی با استفاده از نهرکن های کوچک یا پنجه غازی ها همراه با سله شکنی و وجین، خاک بین خطوط کشت را به سمت پشته ها بریزید تا رشد و نمو ریشه ها افزایش یابد.
سله شکنی
در اثر وجود سله، در وهله اول مشکل بیرون آمدن جوانه ها پیش می آید و در مراحل بعدی ریشه های گیاه برای تامین آب و مواد غذایی و توسعه ریشه با مشکل جدی روبه رو می شوند.
مدیریت تغذیه
گیاهان از جمله چغندر قند عناصر مورد نیاز خود را به روشهای مختلف تامین می کنند. به طوری که عناصر اکسیژن، هیدروژن و کربن را از هوای جو (اتمسفر) و یا آب آبیاری تامین می کند. گیاهان عناصر نیتروژن، فسفر، پتاسیم، گوگرد، کلسیم و منیزیم و همچنین عناصر کم مصرف موردنیاز خود را از طریق خاک جذب می کنند.
چون بیشتر مناطق ایران در محیط خشک و نیمه خشک قرار دارد، کمی بارندگی و جنس سنگ مادری تشکیل دهنده خاک باعث شده تا، برخی از عناصر همانند کلسیم و منیزیوم را که گیاه از خاک جذب می کند نیازی به افزایش از طریق کودهای شیمیایی و یا آلی نداشته باشد.
به منظور تغذیه بهینه و دستیابی به بیشینه عملکرد کمی و کیفی، افزون بر تامین دیگر عوامل موثر در رشد، برخی عناصر پرمصرف از جمله نیتروژن، فسفر، پتاسیم و گاهی گوگرد، و از عناصر کم مصرف روی، بر و گاهی آهن، و منگنز را باید به خاک اضافه کرد.
مدیریت بیماری
به رغم این که روشهای زراعی و تدابیر خاصی برای جلوگیری از آلودگی کشتزار توصیه شده است اما مدیریت بیماری در عمل بر استفاده از ارقام مقاوم تأکید دارد. استفاده از ارقام مقاوم ساده ترین، بهترین و در عین حال کارآمدترین روش مدیریت بیماری است.
کاربرد ارقام مقاوم نیاز به اقدام خاصی از سوی کشاورز نداشته و برای مدیریت بیماری، آموزش و یا تجربه خاصی برای کشاورز لازم نیست. به هر حال روشهایی مانند کشت زودهنگام، کشت نشایی و آبیاری بهینه کشتزار به منظور کاهش آسیب و زیان رسانی بیماری توصیه شده است.
|
|
|
|
| نماد اعتماد الکترونیک | نشان ملی ثبت | گواهی شامد ارشاد |
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به داده پردازان هومان پویان می باشد.
