گل گاوزبان از گیاهان دارویی و روغنی است که به علت خاصیت شفادهندگی شناخته شده است. امروزه ثابت شده که محصولات حاصل از برگ ها و پودر این گیاه خاصیت ضد افسردگی دارد و باعث افزایش نشاط روحی می شود. به طور مثال: شربت ساخته شده از پودر این گیاه خاصیت ضدافسردگی و ضداسترس های روحی و آرامش دهنده و تسکین دهنده قلب می باشد.
تحلیل اقتصادی از آینده کاشت گیاه گل گاوزبان
تعداد نیروی کار لازم برای برداشت هر هکتار گل 70 تا 80 کارگر در روز است. بنابراین، محصول از نظر اشتغال زایی مهم است. از هر هکتار زمین حدود 400تا 700 کیلوگرم به طور میانگین 600 کیلوگرم گل خشک به دست می آید. از این گیاه نیز می توان عسل مرغوبی به دست آورد چون گل های این گیاه شهد زیادی تولید می کنند و عسل مرغوبی از آن به دست می آید. بنابراین، می توان در کنار تولید گاوزبان به زنبورداری نیز پرداخت.
خواص دارویی
خواص درمانی
از زمان های گذشته مردم به کاشت اش پرداخته و از گلهایش به صورت دم کرده استفاده می کردند و به عنوان معرق، مدر، افزایش دهنده فشار خون و آرام بخش مصرف سنتی دارد. دم کرده گل تلخ است و رنگ آن با نوسان اسدیته تغییر می کند. دم کرده گل گاوزبان به رنگ تیره بوده که با افزودن چند قطره آب لیمو قرمز رنگ می شود. مخصوصاً در رفع عوارض گریپ و سرماخوردگی مصرف فراوان دارد و از این جهت باید این گیاه را گیاه دارویی اصیل ایرانی دانست. به علت وجود آلکالوئیدهای پیرولیزیدین، مصرف این گیاه در دوران بارداری و شیردهی توصیه نمی شود. مقدار مصرف مجاز این گیاه به میزان 4 گرم در روز به صورت دم کرده است. جوشانده آن ایرانی حواس پنج گانه را تقویت می کند. و برای تنگی نفس مناسب است. جویدن برگ تازه آن برای درمان جوش های چرکی دهان مناسب است. به طور معمول سنبل الطیب و گاوزبان را با همدیگر دم می کنند. در بررسی های جدید آثار تحریک بر روی سیستم ایمنی بدن توسط این گیاه به اثبات رسیده است. از این گیاه نیز می توان عسل مرغوبی به دست آورد چون گل های آن شهد زیادی تولید کنند.