عملیات کاشت و داشت درخت نارگیل

خاک مناسب برای کشت نارگیل باید حداقل دارای 1/2 متر عمق و زهکشی مناسب باشد. قبل از کشت باید زمین تسطیح و علف های هرز آن از بین برده شوند. آماده سازی زمین جهت کشت نارگیل به نوع بافت خاک و فاکتورهای محیطی بستگی دارد، زمان کشت نهال ها آبان تا فروردین ماه می باشد. عمق چاله برای کشت نهال نارگیل حدود 60 سانتیمتر در نظر گرفته می شود.

در زمان کشت نهال، طوقه گیاه (حد فاصل ریشه و ساقه) و برگچه ها باید بیرون از خاک باشند از برگ های نارگیل، برای محافظت گیاهان تازه کشت شده در برابر باد استفاده می کنند. فاصله کشت به سیستم کشت و نوع خاک بستگی دارد. فاصله مناسب برای کاشت، 7/5 تا 8 متر است.

در صورت کشت گیاهان دیگری مانند موز بین درخت های نارگیل، فاصله بین درختان نارگیل 10 متر در نظر گرفته می شود. اندازه گودال کشت در خاکهای لومی 1×1×1 متر می باشد اما در خاکهای شنی ابعاد آن نباید از 0/75*0/75*0/75 متر بیشتر باشد.

کوددهی
درخت نارگیل در محدوده وسیعی از انواع خاکها ( لومی، شنی، آبرفتی، رسی) رشد می کند اما خاک مناسب برای آن رسوبات آبرفتی رودخانه با زهکشی مطلوب می باشد. برای رشد مناسب به خاکی با زهکشی مطلوب و ظرفیت نگهداری بالای آب نیاز دارد. کوددهی منظم از سال اول کشت جهت رسیدن به عملکرد مطلوب ضروری می باشد. برای هر نخل نارگیل 20 تا 50 کیلوگرم کود آلی در سال نیاز است. میزان کود پیشنهاد شده برای نخل نارگیل به شرح زیر می باشد:

آبیاری
نیاز آبی نخل نارگیل با توجه به نوع خاک و شرایط آب و هوایی متفاوت می باشد. عموما، درخت بالغ 600 تا 800 لیتر آب هر 4 تا 7 روز یکبار نیاز دارد. آبیاری در تشتک به شعاع 1/8 متر و عمق 10 تا 20 سانتیمتر صورت می گیرد. آبیاری قطره ای بهترین روش آبیاری نارگیل است. در طی تابستان فواصل آبیاری کمتر شده و هر 4 روز یکبار آبیاری انجام می شود. همچنین به منظور حفظ رطوبت و کاهش رشد علف هرز، کاربرد مالچ در اطراف درختان ضروری است. از برگ خرد شده نارگیل به عنوان ماچ می توان استفاده کرد.

گرده افشانی و رشد و نمو میوه
درخت نارگیل یک پایه است و روی یک گل آذین هر دو گروه گلهای نر و ماده را تولید می کند گلدهی روی نخل 4 تا 5 ساله ظاهر می شود. گل آذین آن دارای 1 تا 2 متر طول می باشد. گل آذین نارس (اسپادیکس) در اسپات پوشیده شده است. هر رشته گل آذین حاوی گلهای نر و ماده می باشد. گلهای ماده در انتهای گل آذین قرار گرفته اند. تنها یک یا چند عدد گل ماده روی هر رشته وجود دارد و تعداد بسیاری گل نر کوچک تر در بالای آن قرار دارد.

معمولا 50 عدد گل ماده و هزاران گل نر در یک گل آذین موجود است. تعداد گل ماده بستگی به رقم دارد، ارقام پابلند دگرگشن (دگر گرده افشان) هستند، در حالی که ارقام پاکوتاه عموما خودگشن (خود گرده افشان) هستند. باتوجه به گلدهی درخت در طول سال، زنبورعسل برای گرده افشانی آن مناسب می باشد و بهتر است در باغات نارگیل برای ارقام پابلند کندوی زنبور عسل گذاشته شود.

ارقام پاکوتاه 4 -2، سال پس از کشت ولی ارقام پابلند 5-7 سال بعد از کشت به گل میروند. میوه نارگیل شفت فیبری می باشد، میوه بالغ در حدود 1 تا 2 کیلوگرم وزن، 15 تا 20 سانتیمتر قطر و 20 تا 30 سانتیمتر طول دارد و به صورت گرد یا کشیده می باشد. برونبر، بیرونی ترین بخش میوه است و میان بر فیبری را پوشش می دهد. برونبر میوه، مومی و سبز، زرد یا قرمز مایل به قهوه ایی رنگ است که در میوه بالغ به رنگ قهوه ایی یا خاکستری تبدیل می شود.

میان بر میوه، فیبری و درون بر آن، چوبی، سخت و به رنگ قهوه ایی تیره است 6 تا 8 ماه پس از تلقیح تخمک، آندوسپرم شروع به نمو کرده و به صورت مایع ژله ای شکل در می آید و بعدا تبدیل به آندوسپرم جامد می شود. میوه، در مرحله سبز ( نابالغ) یا بالغ مصرف می گردد. میوه نابالغ برای مایع آندوسپرمی استفاده می شود و غنی از قند، پتاسیم و ویتامینها می باشد.

از زمان گلدهی تا بلوغ کامل میوه در ارقام پابلند، 12 تا 13 ماه طول میکشد، ولی در ارقام پاکوتاه این مدت کمتر می باشد. در شش ماه اول به سرعت آندوسپرم رشد کرده و پر آب می شود، پس از آن سخت، ضخیم و قهوه ای رنگ می گردد. میوه در طی 5 تا 6 ماه به حداکثر اندازه خود می رسد. در فرایند بلوغ، میزان قند در آندوسپرم مایع از 1 درصد (در ماه های اول بعد از شکوفایی گل) به 5 تا 8 درصد (6 تا 8 ماه بعد از شکوفایی گل) افزایش می یابد، سپس در مرحله بلوغ کامل در ارقام پابلند به 2 درصد کاهش مییابد.

در مراحل اولیه رشد میوه، قندها به شکل گلوکز و فروکتوز می باشند. پس از طی این مرحله، ساکارز در مقادیر کم نمایان می شود و بعد از ماه ششم، در میوه بالغ، میزان آن به 1 تا 2 درصد افزایش می یابد، در صورتیکه میزان قندهای احیاء به 1 درصد کاهش می یابد. طی 3 ماه اول رشد میوه، میزان روغن در اندوسپرم جامد بسیار ناچیز است و در میوه بالغ به 35 تا 40 درصد وزن تر میوه می رسد.

شاخص های بلوغ میوه
مهم ترین شاخص بلوغ میوه، طول دوره از زمان گلدهی می باشد که برای برداشت میوه نابالغ بین 6-7 ماه است. پوست میوه در این مرحله سبز رنگ می باشد. در زمانی که میوه بالغ مصرف شود، این زمان 11 تا 13 ماه است. رنگ پوست میوه در این زمان از سبز به قهوه ای تغییر مییابد. برداشت زودتر از موعد سبب کاهش کیفیت، نرم شدن میوه و کدری روغن میوه می گردد.

عوامل پیش از برداشت مؤثر در کیفیت میوه

عوامل قبل از برداشت نقش مهمی در کیفیت پس از برداشت میوه دارند. از بین این عوامل، نور و تغذیه نقش مهم تری در کیفیت نارگیل دارند. میوه نارگیل برای رشد و نمو وکیفیت مناسب نیاز به نور کافی دارد. شدت نور کم، سبب ایجاد درون بر نازک به خصوص در اواخر بلوغ می شود. از بین عناصر غذایی، پتاسیم و گوگرد در کیفیت نارگیل نقش مهم تری دارند. این گیاه به پتاسیم کافی برای تولید قند در میوه نیاز دارد. همچنین، کمبود گوگرد سبب ایجاد میوه نرم می شود با در نظر گرفتن خودگرده افشان بودن ارقام پاکوتاه، در صورت دگرگرده افشانی مواد معطر میوه کاهش مییابد.