کاشت و پرورش گیاه پوپینو

کاشت و پرورش گیاه پوپینو

پوپینو اصولاً گیاهی چندساله و بومی مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری نواحی "آند" در آمریکای جنوبی است که نسبت به شرایط نامطلوب و خشن نظیر: بروز سرمازدگی و شیوع آفات و بیماری های گیاهی خسارت زا حساس است و به شدت آسیب می بیند. تاکنون هیچگونه موردی از ارقام وحشی پوپینو گزارش نگردیده است لذا هیچگونه اطلاعی از مبدأ اصلی و زمان دقیق اهلی شدن آن در دسترس نیست.

پرورش گیاه پوپینو معمولاً به عنوان یک محصول یکساله صورت می گیرد درحالی که در مناطق عاری از یخبندان به خوبی می تواند به عنوان گیاهی چندساله یا دائمی بقاء یابد. زراعت پوپینو طی قرون گذشته در کشورهای آمریکای جنوبی نظیر کلمبیا حائز اهمیت بسیاری بوده است ولیکن با زوال امپراطوری سرخپوستان اینکا به ورطه فراموشی افتاد و در ضمن دهه های اخیر مجدداً مورد توجه بسیاری از مردمان نواحی "آند" و همچنین گروهی از کشورهای سایر نقاط جهان قرار گرفت به طوریکه اینک به منظور تنوع بخشی به محصولات باغبانی به وفور پرورش می یابد. پوپینو از طرق زیر قابل ازدیاد می باشد:

1. بذور حقیقی یا بذور جنسی:
بذور پوپینو قابلیت باروری دارند و به نتاجّ قوی با هتروزیگوتی بالا می انجامند. هر پاکت 20 عددی بذور پوپینو توسط سایت آمازون به قیمت 4/09 دلار به فروش می رسد.

2. قلمه های ساقه:
ازدیاد گیاه پوپینو غالبا از طریق قلمه های ساقه ها انجام می پذیرد. پوپینو به سهولت قادر به ریشه دهی ازساقه ها می باشد لذا ازدیاد آن به شیوه رویشی و غیر جنسی با استفاده از قلمه های کوچکی صورت می پذیرد، که با فواصل مناسب در خاک استقرار می یابند. قلمه های مورد نیاز برای ازدیاد گیاه پوپینو را از بوته های مادری سالم و قوی تهیه می کنند. برای این منظور در طی سپتامبر تا اکتبر می توان از بوته های مناسب پوپینو به میزان کافی قلمه مطلوب تهیه نمود و آنها را در مکان مناسبی تا بهار انبار کرد سپس با آغاز بهار به کاشت قلمه ها اقدام نمود و تا گیاهان جدید و شادابی حاصل آیند. قلمه های پوپینو می توانند به سادگی و بدون کاربرد هورمون ها به ریشه زائی بپردازند. به علاوه گیاهک های مورد نیاز کاشت و پرورش آن را می توان از طریق تکنیک های "ریز ازدیادی" در شرایط آزمایشگاهی تهیه نمود.

ازدیاد پوپینو از طریق قلمه زنی باعث به وجود آمدن بهترین کلون ها یعنی مجموعه گیاهان کاملاً مشابه و یکدست می گردد که از نظر ژنتیکی تماما نظیر و همسان می باشند. پوپینو در اکثر خاک ها به عمل می آید. ولیکن خاک های حاصلخیز و زهکش دار موجب بالاترین عملکرد آن خواهند شد و به جهت قانع بودن آن نسبت به نیازهای غذایی می تواند در خاک هایی به تولید رضایت بخش بپردازد که برای رشد بسیاری از گیاهان مناسب نمی باشند. پوپینو خاک هایی با واکنش شوری متوسط را متحمل است. گیاه پوپینو برای محصول دهی مناسب خواهان بهره مندی از رطوبت کافی می باشد. بوته های استقرار یافته این گیاه نسبت به تنش خشکی متحمل هستند اما این موضوع بر راندمان آنها تأثیر منفی می گذارد. پوپینو می تواند شرایط رطوبتی اشباع را تا چند روز تاب بیاورد.

مزرعه پوپینو باید بخوبی آبیاری گردد و علف های هرز آن به خوبی کنترل شوند ولیکن باید از مصرف بیشبود کودهای آلی خودداری کرد. برای کاشت پوپینو در اراضی صاف و هموار توصیه شده است که از مالچ پلاستیک و سیستم آبیاری تیپ قطره ای یعنی نوارهای قطره چکاندار تا فرارسیدن اولین یخبندان استفاده نمود سپس فعالیت سیستم را با شروع فصل آتی تداوم بخشید. پوپینو در مناطق "آند" به خوبی قادر به رشد در اراضی هم سطح دریا تا ارتفاعات 3500 - 3000 متری می باشد اما زمانیکه آن را در سایر مناطق جهان از جمله نواحی مدیترانه ای می کارند، فقط قادر به رشد مناسب در اراضی کم ارتفاع (500 < متر) است. گیاه پوپینو می تواند در مناطق معتدله نیز کشت شود ولیکن باید از بوته های آن در طی زمستان ها مراقبت به عمل آورد و گرنه فقط می تواند به عنوان محصولی یکساله به عمل آید. پوپینو در اقالیم دارای تابستان های کوتاه که برای رشد مطلوب پوپینو کفایت نمی نماید، به صورت های زیر پرورش می یابد:

1. گیاه گلخانه ای
2. گیاه متعاقب یا جانشین

گیاهان جانشین را بلافاصله پس از برداشت محصولات زمستانه کشت می نمایند. گیاه پوپینو در اقالیم گرم عاری از یخبندان بالاترین راندمان محصول را ارائه می دهد. بوته های پوپینو می توانند تا دمای 2/5 - درجه سانتیگراد را به شرط طولانی نشدن دوام آورد به طوریکه در چنین شرایطی فقط برخی از برگ های آن دچار ریزش می گردند. کاشتن بوته های پوپینو از طریق بذور و یا قلمه ها در فضای خالی بین ردیف های درختان میوه باغات می تواند پوشش بسیار خوبی را بر سطح زمین به وجود آورد. پوپینو به شکل بوته ای رشد می کند و بدین ترتیب میوه هایش بر روی زمین قرار می گیرند و این موضوع باعث می شود که:

1. برداشت میوه ها با دشواری همراه باشد.
2. دوره رسیدگی میوه ها طولانی تر شود.
3. احتمال خسارت دیدگی میوه ها در اثر شیوع آفات و بیماریهای گیاهی فزونی می یابد.

برای جلوگیری از اشکالات بوته ای بودن پوپینو توصیه شده است که از مالچ پلاستیک و سیستم آبیاری قطره ای برای بالاترین راندمان محصول استفاده شود. کشت آن غالبا به حالت خوابیده و بر سطح زمین به عنوان گیاه زمین پوش انجام می گیرد درحالی که بهترین محصول را زمانی تولید می کند که بر روی داربست ها به عمل آید و در کشورهای نواحی "آند" غالبا بدون آماده سازی مناسب بستر، تربیت کردن و هرس نمودن بوته ها انجام می پذیرد.

البته این امر باعث می شود که مدیریت اراضی زیر کشت پوپینو بسیار سهل تر باشد اما عملکرد کمتری را به جهت تحمل رقابت با گیاهان هرز و درختان میوه عرضه می دارد. در حال حاضر گیاه پوپینو در بسیاری از کشورهای پیشرفته با شیوه های مدرنی همانند گوجه فرنگی و خیار پرورش می دهند.