سیستم ریسندگی تاو به تاپس

الیافی که به طور متداول در سیستم ریسندگی نیمه فاستونی استفاده می شوند از نوع استیپل با طول بلند هستند. برای تهیه این نوع الیاف در کارخانه تولید الیاف، ابتدا آن ها را به صورت دسته هایی منظم از الیاف فیلامنتی به طول هزاران متر به نام «تاو» تولید کرده و بعد از آن بسته به نوع مصرف به طول های معین برش داده می شوند و سپس الیاف استیپل به دست آمده تحت عملیات حلاجی و ریسندگی تبدیل به فتیله یا تاپس می شوند.

اکنون اگر بتوان به جای مراحل مختلفی که وجود دارد «تاو» را به نحوه ای برش داد که الیاف آن از هم گسیخته و یا پاشیده نشود و بعد از برش به صورت «تاپس» در آید، به این ترتیب می توان مراحل حلاجی و کاردینگ را از خط ریسندگی حذف کرد که در واقعیت ایده و پیشنهاد اولیه برای ایجاد سیستم ریسندگی تاو به تاپس است.

نحوه تبدیل الیاف به لیف فیلامنتی

در روش تاو به تاپس ابتدا الیاف به صورت نوارهای ضخیمی که متشکل از هزاران لیف فیلامنتی (تاو) به ماشین برش معروف به «استرچ بریکر» تغذیه می شوند. در این ماشین ابتدا دسته الیاف به واسطه هوای گرم یا بخار آب، گرم شده و سپس تا مرز پارگی کشیده می شوند.

در ناحیه کشش ماشین، غلتک های جفتِ تیغه داری تعبیه شده است که تیغه های آن به میزان 5 تا 15 میلی متر در داخل یک دیگر کار می کنند. وقتی که الیاف از بین این جفت غلتک ها عبور می کند، تیغه ها به الیافی که تحت کشش هستند ضرباتی وارد کرده و سپس باعث پارگی آن ها می شوند.

توده الیاف که از حالت «تاو» یا همان فیلامنتی به حالت «تاپس» در آمده اند بلافاصله توسط جفت غلتک های دیگر گرفته شده و به سمت کویلر هدایت می شوند. کویلر، سیستمی است که به واسطه عملکرد آن فتیله یا تاپس به صورت حلقوی داخل بانکه های مورد نظر قرار می گیرد. بعد از برش تاو، تاپس ها به گیل باکس مقدماتی تغذیه می شوند. این ماشین معروف به «ری بریکر» است که دو وظیفه را نیز بر عهده دارد:

تکمیل، عمل پارگی الیافی است که در مرحله تاو به تاپس به طول معین برش نخورده و دارای طول های بسیار بلندی هستند. این مرحله بدین منظور انجام می شود که الیاف به دست آمده از برش تاو دارای یکنواختی طول بهتری شوند.

دومین وظیفه این ماشین مخلوط کردن الیاف رنگی به دست آمده از برش تاوهای رنگی مختلف می باشد.
از آنجایی که مخلوط الیاف در نخ های خاب فرش ماشینی از اهمیت ویژه ای برخوردار است، لذا بعد از مرحله تاو به تاپس برای یکنواختی شید رنگی نخ خاب تولیدی بهتر است از یک مرحله مخلوط کردن استفاده شود.

در نهایت تاپس تولید شده از ماشین گیل باکس مقدماتی یا ری بریکر به ماشین گیل باکس 1 تغذیه شده و از این مرحله تا انتهای خط ریسندگی نیمه فاستونی تاو به تاپس بقیه مراحل کاملا مشابه با سیستم ریسندگی نیمه فاستونی کاردینگ است.

مقایسه کاردینگ با تاو به تاپس

خیلی مسلم و مشخص است که الیافی که به سیستم ریسندگی کاردینگ تغذیه می شوند از نوع استیپل به طول بلند است و در سیستم تاو به تاپس الیاف مصرفی از نوع دسته هایی از الیاف فیلامنتی مورد استفاده قرار می گیرند. نکته مهمی که می توان برای مقایسه این دو روش به آن استناد کرد این است که در سیستم تاو به تاپس نیازی به ماشین حلاجی و کاردینگ نداریم که حذف این مرحله می تواند علاوه بر کاهش هزینه ها، میزان ضایعات خط ریسندگی را پایین آورد.

مهم ترین نکته ای که برای در مقایسه دو سیستم وجود دارد؛ در سیستم ریسندگی کاردینگ که به صورت متداول برای تولید نخ های خاب فرش ماشینی مورد استفاده قرار می گیرد اغلب بیشتر از نمره 27 را نمی توانند تولید کنند اما در سیستم ریسندگی تاو به تاپس می توان الیاف بسیار ظریف را مورد عملیات ریسندگی قرار داده و نمره نخ های ظریف از نمره 33 تا 42 را تولید کنیم که این خود مسئله مهمی است و می تواند کمک بسیاری به نحوه تولید فرش ماشینی داشته باشد. البته ذکر این نکته ضروری است که با سیستم کاردینگ متدوام می توان نمره با نخ بالا تولید کرد اما در زمان زیادی میزان پایینی تولید می گردد که اصلاً مقرون به صرفه نخواهد بود.

با مجهز شدن کارخانه های تولید فرش به سیستم تاو به تاپس می توانیم در فرش های 1000 و 1200 شانه از نخ های با نمره 33 متریک تا 42 متریک استفاده کنیم که این باعث افازایش کیفیت و ظرافت و خاب فرش بهتری در محصول نهایی خواهد شد. امروز تعداد بسیار کمی از شرکت های تولیدکننده مجهز به این سیستم هستند که امیدواریم در آینده ای بسیار نزدیک مجموعه های بیشتری به استفاده از سیستم تاو به تاپس رو بیاورند تا بتوانیم پاسخگوی واردات بی رویه ماشین های بافندگی باشیم.