طرز ساخت الیاف بامبو

الیاف و نخ بامبو دقیقاً از همان گیاهان بامبویی ساخته می شود که خرس های پاندا تغذیه می کنند. گیاه بامبو ساقه های جدید خود را از داخل زمین به بیرون می فرستد که رشد بسیار سریعی دارند؛ اما بامبوهای جوان برای تولید الیاف مناسب نیستند و بامبوهایی که حداقل 4 سال از عمرشان گذشته و به خوبی رشد و نمو کرده اند و میزان سلولز آن ها در بالاترین سطح قرار دارد برای این کار مناسب است.

بامبو در جنگل های استوایی رشد می کند و برای رشد نیازی به استفاده از سموم شیمیایی و کشاورزی ندارد.در جنگل های بامبو چین هر ساله ساقه های جدید بامبو را نشانه گذاری می کنند تا موقع دقیق برداشت آن ها مشخص شود.

پس از بریده شدن و تکه شدن بامبوها در کارخانه با هیدروکسید سدیم مخلوط می شوند تا سلولوز موجود در ساقه بامبو به صورت محلول در بیاید. سپس توسط مواد و ترکیبات شیمیایی دیگری به صورت رشته رشته درآمده و ریسیده و خشک می شوند.

آیا الیاف و نخ بامبو دوست دار محیط زیست است؟

در نگاه اول جواب مثبت است چراکه منبع آن گیاه است، اما واقعیت این است که الیاف و نخ بامبو به طور صددرصد دوست دار محیط زیست نیستند، چراکه الیاف بامبو و هم خانواده های آن که بر پایه سلولز هستند مانند ویسکوز هرچند ماده اصلی آن ها طبیعی است اما چون در پروسه تولیدشان از مواد شیمیایی استفاده می شود اگر در طبیعت رها شوند و یا در مکان های دفن زباله دفن شوند، به تنهایی قادر به تجزیه و از بین رفتن نیستند؛ اما از این جهت که قابل بازیافت است اهمیت بالایی نسبت به سایر الیاف به خصوص الیاف اکریلیک و پلی استر دارد.به طور کلی الیافی که از انواع سلولز در طی یک پروسه شیمیایی ساخته می شوند به نام علمی رایون شناخته می شوند.

این یک نکته بسیار ظریف است که مورد سو استفاده بسیاری از تولیدکنندگان و فروشندگان قرار می گیرد و فرش یا محصول تولیدشده از بامبو را طبیعی و با خواص ضدمیکروب و قابل بازیافت در طبیعت معرفی می کنند در حالی که در واقع بامبو در طی پروسه رایون با مواد سمی تبدیل به ویسکوز شده و خواص ضدمیکروب آن از بین رفته و در طبیعت نیز قابل فروپاشی نیست و برای بازیافت مجدداً نیاز به دخالت بشر دارد و در اصطلاح دوست دار محیط زیست نیست و حتی در موارد بسیاری سازمان های بین المللی شرکت هایی که از این نام سو استفاده کنند را جریمه خواهد کرد.