تربیت بوته ها
بارشد طولی بوته و رسیدن آن به سیم مفتولی قیم امکان داربست طولی و عمودی بوته وجود ندارد؛ بنابراین بوته ها را بایستی به سمت پایین یا برروی سیم های افقی داربست هدایت کنیم. برای این منظور به ترتیب زیر عمل کنیم:
در این حالت می توان به جای قطع جوانه انتهایی به یک جوانه جانبی و جوانه انتهایی اجازه رشد داد و در دو طرف بوته به سمت پایین هدایت کرد و یا اینکه ساقه اصلی را روی سیم افقی هدایت کنیم تا جایی که بالای بوته بعدی برسد؛ سپس نوک آن را قطع کرده و اجازه داده می شود تا دو شاخه جانبی از زاویه برگهای ساقه اصلی بسمت پایین رشد کند در برخی از گلخانه ها به جای هدایت عمودی ساقه ها آن ها را به صورت مورب یا وی شکل و یا قوسی هدایت می کند که نیاز به کارگر بیشتر و مهارت بیشتر دارد؛ اما در روش عمودی که یکی از ساده ترین و مناسب ترین شیوه های تربیت خیار می باشد می توان محصول پیش رس و عملکرد بالا را داشت.
دربعضی از گلخانه ها که ارتفاع کمتری دارند، داربست بوته در سقف اتفاق می افتد. به این ترتیب که در سقف گلخانه بین سیم های افقی اقدام به نخ کشی محکمی کرده ویک شبکه تور مانند را ایجاد می کنندوبوته ها را بر روی این شبکه هدایت می کنند.
میوه های تشکیل شده مانند تربیت سنتی، انگور، به سمت پایین آویزان می شود مشکل این روش جلوگیری از رسیدن نور مناسب به سطح زیرین بوته ها می باشد اما درفصول گرم سال که هوا گرم می باشد ونور مناسبی وارد گلخانه می شود می توان به عنوان یک سایه بان عمل نماید.
جوان کردن و پایین کشی بوته ها
در کشت محصولات گلخانه ای باید سعی شود زمان اوج محصول را افزایش داد. معمولا یکماه افزایش باردهی قابل توجه بوده و در آمد بیشتری را به دنبال دارد و اگر رطوبت، مواد غذایی و خاک ورزی مناسب باشد، می توان این مدت را افزایش داد و عمر بوته ها را بیشتر از بوته های کشت شده در فضای آزاد نمود.
برای جوان کردن بوته ها می توان به روشهای زیرعمل نمود
زمانیکه دو ساقه فرعی که در روش تربیت به سطح زمین هدایت شده بودند را پس از میوه دهی کامل از ساقه اصلی قطع می کنیم و اجازه رشد به دو ساقه فرعی قوی تر می دهیم و آن ها را تا نزدیک سطح زمین هدایت می کنیم.
راه دیگر این که پس از برداشت محصول از فاصله 25 تا 30 سانتی متری سطح زمین ساقه اصلی را قطع میکنیم. پس از این کار تعدادی جوانه فرعی از زیر محل قطع شده پدیدار می شود یکی دو شاخه فرعی را انتخاب کرده و به قیم وصل میکنیم. معمولا در کشت های طولانی مدت این روش بیشتر کاربرد دارد.
پس از آن که برگ های مسن را به ترتیبی که قبلا گفته شد از پایین هرس کردیم با بازنمودن نخ اضافی از قرقره هایی که روی سیم مهار قرار دارند ساقه را پایین می کشند و به صورت دایره ای روی زمین می خوابانند یا می توان ساقه را روی شاسی های مخصوص به فاصله 50 سانتی متر از هم قرارداد. با این کار، بوته پایین کشیده می شود و می توان مجددا از ارتفاع گلخانه استفاده نمود. قراردادن ساقه های پایین کشیده شده روی شاسی از آلودگی ساقه و حمله بیماری ها وآفات جلوگیری می کنند. در این روش چون از ساقه اصلی استفاده می شود کیفیت و کمیت تولید بیشتر می باشد.
بهداشت در هرس کردن
بهتراست برای انجام عمل هرس از قیچی مخصوص هرس استفاده شود. بسیاری از آفات مکنده شته، کنه، تریپس، مگس سفیدو…ن اقل بیماری های ویروسی محسوب می شوند؛ بنابراین درصورت مشاهده بوته های آلوده آن ها را از گلخانه خارج نمود؛ زیرا هرس مشترک بوته های آلوده وسالم با قیچی باعث انتشار بیماری می شود.
گرده افشانی خیار
در خیارهای معمولی گل های نر و ماده وجود دارد که به صورت مجزا بر روی یک بوته قرار دارند. گل های نر زودتر از گل های ماده ظاهر می شوند و در فضای باز گل ماده را با گرده های خود تلقیح می کند. برای این منظور و تلقیح بهتر می توان از حشرات استفاده کنیم. معمولا زنبور عسل بهترین حشره گرده افشان می باشد. برای این منظور یک کندوی زنبور عسل برای 50 هزار بوته خیار کفایت می کند تا میوه های همسان و یکنواخت تولید شود. اما باید در مصرف آفت کش ها مراقب زنبورها بود.
در محیط گلخانه پرورش خیار، این شرایط متفاوت است. زیرا از خیار بدون بذر یا هیبرید استفاده می شود و امکان بذرگیری از آن ها وجود ندارد. خیارهای هیبریدی فقط گل ماده تولید می کنند و به همین لحاظ یعنی پارتنوکارپ (بکرزا یا خوزا) بودن جهت تشکیل میوه به گرده افشانی نیاز ندارند و در صورت انجام عمل گرده افشانی و تشکیل بذر در آن ها، ازکیفیت میوه کاسته شده و شکل ظاهری آن ها نیز تغییر میابد که معمولا گلابی شکل می شوند؛ بنابراین باید با نصب توری جلوی ورود حشرات را گرفت.
برداشت
از زمانی که ارتفاع بوته به 60 تا 70 سانتی متر رسید اگر هرس درست انجام گیرد بوته خیار به مرحله برداشت می رسد. به لحاظ متفاوت بودن ارقام خیار، اندازه خیارهای برداشتی متفاوت می باشد (10 سانتی متر، 15 سانتی متر) زمانی که ناحیه براق قسمت دم به سمت وسط خیار رسید هنگام برداشت می باشد.
درشرایط مطلوب آب و هوایی رشد میوه ها طوری خواهد بود که یک روز درمیان می توان عمل برداشت را انجام داد. هر چه فاصله برداشت طولانی تر شود اندازه خیارها بزرگ تر و بازارپسندی آن ها کمتر می شود. همچنین ماندن خیارهای رسیده روی بوته باعث زرد شدن و کاهش کیفیت (طعم و مزه) و نیز مانع تولید خیارهای بعدی، کج شدن، گل ریزی و نهایتا کاهش تولید می شود.
میزان تولید خیار در مترمربع با توجه به فصل کشت 12 تا 24 کیلو گرم می باشد: خیارهایی که در پایان فصل تولید برداشت می شوند به لحاظ شکل نامناسبی که دارند و همچنین کیفیت پایین آن ها در صنایع غذایی مصرف می شود. عمل برداشت را می توانیم با تیغ، چاقو، قیچی و یا دست انجام دهیم.
در زمان برداشت با این امکانات باید مراقب بوته های آلوده و سالم و اشاعه بیماری باشیم و قبل و بعد از برداشت این ابزار را توسط ضدعفونی کننده هایی مانند پرمنگنات و آب ژاول (وایتکس) ضدعفونی کنیم؛ اما بهتر است که برداشت با دست و کشیدن میوه به سمت بالا صورت گیرد تا تمام دمگل با میوه کنده شود و علاوه بر افزایش وزن محصول محلی برای شیوع بیماری ها در ساقه نداشته باشد؛ اما این کار با احتیاط کامل و مراقبت درست بوته صورت می گیرد که آسیبی به آنها وارد نشود.
برداشت خیار درصبح زود و هنگامی که هوا سرد است انجام می شود تا میوه ها کیفیت بیشتری را داشته باشد. معمولا یک تا 2 سانتی متر دمگل را روی خیار باقی می گذارند تا میوه کیفیت بالاتری داشته باشند. سعی شود با دقت وظرافت کامل خیار را برداشت نمود.
برای بسته بندی محصول می توان از جعبه های 10 تا 12 کیلوی استفاده کنیم در جعبه های خاص 10 تا 15 کیلوگرمی از لفاف نایلونی وکاغذ روزنامه در بین میوه ها استفاده کرد. خیارها را باید به صورت چپ و راست در جعبه چید. در سورتینگ (درجه بندی بر مبنای کیفیت و شکل و اندازه) بهتر است خیارها هم اندازه باشد تا فروش بهتری حاصل شود.
خیارهای بدشکل را به عنوان درجه دو در جعبه مجزا قرار می دهیم. پس از برداشت از تابش مستقیم نور خورشید خیارها را محفوظ نگه داریم و به لحاظ ماندگاری بالای خیار در صورت خنکی محل 1 تا 2 کیفیت خود را حفظ می کند. در شرایط مطلوب یعنی دمای 10 تا 13 درجه سانتی گراد و رطوبت نسبی 90 تا 95 درصد عمر انبار داری خیار به 14 روز می رسد.
به لحاظ از دست دادن سریع آب خود، خیارها را در یک پوشش نایلونی نازک که چند سوراخ دارد قرار می دهیم. در انبارهای سیب و گوجه فرنگی که اتیلن تولید می کنند نباید خیار را نگهداری کردو در زمان انتقال از سرد خانه 1 تا 2 درجه دما را قبل از انتقال افزایش می دهیم و یا این که شرایط خنک و مناسبی را مانند کامیون های یخچال دار تهیه می کنیم.
|
|
|
|
| نماد اعتماد الکترونیک | نشان ملی ثبت | گواهی شامد ارشاد |
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به داده پردازان هومان پویان می باشد.
