فلزات مورد استفاده در این جوشکاری میگ مگ

فلزاتی که قابلیت استفاده از این جوشکاری را دارا می باشند به 3 دسته تقسیم می شوند.

1- فلزات قابل استفاده بدون محدودیت

فرآیند MIG اولین بار برای جوشکاری آلیاژهای آلومینیوم و منیزیم و فولاد زنگ نزن بکار گرفته شد. این فرآیند می تواند اکثر فلزات و آلیاژها را جوشکاری نماید و از نظر اقتصادی نیز مقرون به صرفه می باشد. طبیعت این فرآیند حکم می کند که اکثر فلزات و آلیاژها را با آن جوشکاری نمود.

به هر حال مناسبت این فرآیند برای بعضی از فلزات بیشتر است و به ندرت اتفاق می افتد که نتوان فلزی را با آن جوشکاری نمود.با این روش می توان انواع فولادهای کربنی، فولاد کم آلیاژ فولاد زنگ نزن، آلیاژهای مقاوم به حرارت، آلومینیوم و آلیاژهای آن مس و آلیاژهای آن و آلیاژهای منیزم را به آسانی جوشکاری نمود.

2- فلزات قابل استفاده در شرایط خاص

فلزاتی که با روش میگ قابلیت جوشکاری داشته ولی نیاز به روش و شرایط خاصی دارند عبارتند از فولادهای استحکام بالا، آلیاژهای آلومینیوم سری 2000 و 7000، آلیاژهای مس که درصد زیادی فلز روی دارند مثل برنز منگنزدار، چدن، فولاد منگنزدار آستنیتی، تیتانیم و آلیاژهای آن و فلزات دیر گذار می باشند.

جوشکاری این فلزات به روش میگ ممکن است نیاز به پیش گرمایی، عملیات حرارتی بعد از جوشکاری، استفاده از سیم جوش مخصوص و استفاده از گاز محافظ در محدوده وسیعی از اطراف جوش مورد احتیاج باشد.

3-فلزات بدون استفاده

فلزاتی که نقطه ذوب کمی دارند مثل سرب و قلع نمی توانند به روش میگ جوشکاری شوند. برای جوشکاری فلزات روکش شده با روی، کادمیم، قلع، و سرب بایستی در اطراف اتصال روکش فلزی کاملاً برداشته شود و پس از جوشکاری در صورت نیاز مجدداً روکش کاری شود.

ضخامت فلزات مورد جوشکاری

جوشکاری میگ مگ می تواند به طور موفقیت آمیزی برای ضخامت های مختلف مورد استفاده قرار گیرد. ورق هایی به ضخامت 0.5 میلیمتر می تواند با روش میگ مگ جوشکاری شود. اگر چه حداکثر ضخامت برای جوشکاری میگ مگ مشخص نیست، ولی برای جوشکاری قطعات ضخیم تر از 12 میلیمتر می توان از سایر فرآیند های جوشکاری نظیر زیر پودری و جوشکاری فلاکس کورد استفاده نمود.

اصول کار

نحوه جوشکاری میگ مگ به طور قابل ملاحظه ای با جوشکاری قوس الکتریکی دستی متفاوت است. روکش الکترود در جوشکاری قوسی با الکترود دستی دارای مواد اکسید زدا و بعضی عناصر آلیاژی است که کیفیت و سالم بودن جوش و خواص مکانیکی آن کمک می کند.

روپوش الکترود علاوه بر ایجاد سرباره که سطح جوش را محافظت می کند. در هنگام سوختن، گاز محافظتی به وجود می آورد که عناصر مضر هوا را از اطراف جوش به کنار می زند. روکش با ایجاد یون های که به پایداری قوس کمک می کند، می تواند قوس را کنترل نماید و در انتقال فلز در حالات مختلف جوشکاری تأثیر گذار باشد.

در جوشکاری میگ مگ تمام اهداف مشترک بوده اما با یک اختلاف جزیی به دست می آید. اولاً قوس مطلوب با کنترل نسبی ولت، آمپر با گاز محافظ مصرفی به دست می آید. دوم عناصر فلزی که میل ترکیبی بیشتری به عنصر اکسیژن نسبت به فلز آهن دارند، جهت اکسید زدایی، خواص مکانیکی و فیزیکی مطلوب و جوش سالم به سیم الکترود اضافه می شوند. در نهایت اکسیژن توسط عناصر موجود در سیم جوش در فعل و انفعالات قوس و حوضچه مذاب جذب می شود.