هزینه های صادراتی و اینکوترمز

هزینه های صادراتی و اینکوترمز:
هزینه های صادراتی به معنای تمامی خرج و مخارجی است که بار از انبار بارگیری شده و به دست مشتری در مقصد می رسد که باید طبق قواعد جهانی صادرات که به آن اینکوترمز گفته می شود انجام شود.

هزینه های انبارداری:
هزینه های انبار داری در بحث تجارت بسیار تأثیر گذار هستند، اگر شما برای نگهداری و انبار کردن کالای خود انباری را اجاره کنید، به طور متوسط حداقل باید به ازای هر ماه500 الی 600 هزار تومان اجاره بها پرداخت کنید.

پس هزینه های انبارداری، بسته بندی و هزینه های تولید و از سوی دیگر هزینه های باربری و گمرک و حتی هزینه های داخل گمرک و بنادری که در آن ها تردد می کنید و همچنین کمسیون نماینده (کسی که برای شما مشتری پیدا می کند) نیز از جمله هزینه هایی هستند که باید در بحث صادرات به آنها توجه کنید.

هزینه های کرایه و حمل بار:
محاسبه هزینه هایی که شما باید پرداخت کنید، تا بندر می باشند. به فرض مثال یه وقتی شما متوجه می شوید که محصول باید از تهران ارسال شود، یا از شهر اصفهان و یا هر شهر دیگری، باید بررسی کنید که این محصول برای اینکه از شهر مبدا به بندر عباس برسد و از آن جا به پورت مورد نظر ارسال شود، باید چقدر هزینه کنید. تمامی این موارد باید بررسی و محاسبه شوند.

به عنوان مثال با یک شرکت باربری هماهنگ می کنید که یک کانتینر 20 فوتی یا 40 فوتی از دستمال کاغذی که دارید را، از طریق آن ها به گمرک بندرعباس بفرستید، در این صورت آن شخص به صورت تلفنی قیمت را به شما اعلام می کند.

در نتیجه هزینه ای وجود دارد به نام هزینه باربری تا گمرک. در این صورت شما محاسبه می کنید، به ازای هر یک کانتینر، چقدر از محصول شما در آن جای می‌گیرد و ظرفیت کانتینر چقدر است؟!

قیمت گذاری در تجارت داخلی:
وقتی محصولی در ایران خرید و فروش می شود، محصولاتی مثل کولر، ورق، دستمال کاغذی یا هر محصول دیگری فروشنده قیمتی را اعلام می کند و کالا خرید و فروش می شود و همه عوامل بعد از آن، اینکه چه کسی بار را تحویل می گیرد و هزینه باربری و کرایه داخلی آن چقدر می شود، فقط بر عهده مشتری است و فروشنده در آن دخیل نیست.

قیمت گذاری در بحث صادرات:
در بحث صادرات هزینه های دیگری نیز وجود دارند، از جمله مواردی که قبلا به آن ها اشاره شد، بر عهده شخص فروشنده است.

اما اگر قرار باشد در بحث صادرات همه هزینه را مشتری که از کشور ایران هم هیچ شناختی ندارد، بپردازد و همه امورات بحث بارگیری و باربری و حمل بین شهری و ترخیص کالا را انجام دهد، مطمئنا کار خیلی سختی برایش خواهد بود و مسلماً از خرید منصرف می شود.

در بازار داخلی فقط بحث فروش محصول مطرح است، اما در بحث صادرات به این صورت نیست، در بازار صادراتی شما باید خدماتی را نیز ارائه دهید.

اینکوترمز:
برای قیمت گذاری بحثی داریم به نام اینکوترمز، که در واقع شرایط تحویل را مشخص می کند. به شما می‌گوید که طبق چه قانون و قواعدی باید کالا را به مشتری تحویل دهید؟! زمانی که شما قصد دارید، محصول را از کارخانه ارسال کرده و به دست مشتری برسانید، یک سری ترم ها وجود دارد که اینکوترمز نامیده می شوند.

International commercial terms:
ترم های بین اللملی برای دریافت و نحوه پرداخت پول توسط اتاق بازرگانی طراحی شده اند. برای اینکه قوانین تجارت برای تمام مردم دنیا و به خصوص تجار یکسان سازی و یک شکل شود.، اتاق بازرگانی بین‌المللی این قوانین را معرفی کرده که بر این اساس همه باید قیمت بدهند.

شما باید ترم های حمل و نقل را بلد باشید. این طور نیست که هر کسی یک قیمت حدسی اعلام کند و مشتری نیز بپزیرد و جنس را خریداری کند! باید طبق این قوانینی که اتاق بازرگانی بین المللی تعیین کرده، قیمت اعلام کنید. هر ده سال یکبار قوانین اینکوترمز تغییر می کنند.

شرایط تحویل چندین حالت دارد، که در سال 2010 تغییر کرده اند. آخرین قوانین در سال 2010 صادر شدند که قوانین جدید سال 2020 هم به زودی اعلام خواهد شد. تغییراتی مطمئنا خواهد داشت که شرایط صادرات و تجارت را آپدیت و به روز می کند.

قانون اول Export:
به این معناست که کالا درب کارخانه به مشتری تحویل داده می شود. در این بحث، هزینه حمل و گمرک و جابه جایی با خود مشتری است. اگر این قضیه را به صورت برعکس ببینید، فرض کنید قصد دارید از چین جنس را وارد ایران کنید، با شرکت چینی در رابطه با خرید چای صحبت می کنید، باید به چین مراجعه کرده کالا را از درب کارخانه تحویل بگیرید.

پس از تحویل گرفتن کالا باید تا گمرک برسانید و کار های ترخیص آن را انجام دهید و تمامی هزینه های جابه جایی و حمل بین شهری و موارد دیگر برعهده شما که خریدار می باشید، خواهد بود و البته در این شرایط شما مطمئنا از خرید خود منصرف می شوید. حتی اگر به کمترین قیمت محصول را به شما بفروشند!

اگر بخواهید در کشور مقصد کالا را تحویل دهید، باید هزینه های زیاد آن را به جان بخرید و با کشور مقصد آشنایی داشته باشید. باز هم این مورد را کمتر کسی و شاید هیچ کسی از فروشنده ها قبول نکنند، اما در کشور های پیشرفته حتی درب انبار شما محصول رو تحویل می دهند و نمایندگی دارند.

ایستگاه های ارسال بار:
پس ایستگاه هایی وجود دارند که بتوانید بار را ارسال کنید. قسمت اول کارخانه مبدا بود و قسمت دوم کارخانه مقصد یا انبار و یا هر مکانی که مشتری می خواهد جنس را تحویل بگیرد، می باشد.

در مرحله اول کالا توسط لیفتراک ها و دستگاه ها باید از مکان اولیه که ممکن است کارخانه، زمین کشاورزی و یا انبار مبدا باشد، به تریلی ها و کانتینر انتقال می یابند و در آن جای می گیرند. این ماشین ها طبق نقشه قبلی باید بار را تا مرز برسانند.

در گمرک پس از اینکه کالا ترخیص شد و باید کار های گمرکی آن نیز انجام شوند. پس هزینه هایی بابت گمرک هم خواهید داشت که در رابطه با آن در ادامه صحبت خواهد شد.

در گمرک بار مجددا از کانتینر ها تخلیه می شود و روی سکو ها قرار می گیرد، پس از انجام امورات گمرکی توسط یک سری دستگاه ها این بار روی ارشه کشتی سوار می شود. در نتیجه هزینه ای هم باید بابت قرار دادن کالا روی ارشه کشتی پرداخت شود.

TERMINAL HANDLING CHARGES:
بخش دیگری وجود دارد به نام THC که به معنای هزینه های جابه جایی در پایانه است. در این بخش بارگیری کالای شما انجام شده و روی ارشه کشتی قرار می گیرد و هزینه ای بابت آن توسط عوامل مربوطه دریافت می شود.

اگر کالا از طریق شرکت کشتی رانی یا هوایی و اگر زمینی جابجا شود، مجددا باید بار در گمرک کشور مقصد تخلیه و دوباره در کانتینر ها بارگیری و در نهایت درب کارخانه و یا انبار کشور مقصد تخلیه می شوند. پس باید به ازای تمامی این جابه جایی ها پول پرداخت کنید.