کمبود بور در گیاهان
علائم کمبود بور معمولاً در جوانه های انتهایی یا جوان ترین برگ ها که در معرض شرایط حاد کمبود قرار می گیرند، ظاهر می شود. اختلالات به صورت قهوه ای شدن درون شلغم، پوسیدگی درونی چغندرقند، ساقه شکسته کرفس، سفت شدن دور برگ های فوقانی در سیب زمینی، قهوه ای شدن یا ساقه های توخالی گل کلم، قهوه ای شدن داخلی گوجه فرنگی، لکه سیاه در قسمت داخل زمین در حبوبات، زرد شدن بالای یونجه و غیره دیده می شود.
بور یک ماده مغذی مهم برای رشد و سلامت تمامی محصولات است. این عنصر، یک جزء از دیواره سلول های گیاهی و ساختارهای تولیدمثلی است. بور یکی از مواد مغذی موجود در خاک است، به این معنی که در معرض حرکت در خاک است.
ازآنجایی که بور در مقادیر کمی برای گیاهان موردنیاز است، مهم است که به صورت یکنواخت در سراسر زمین عرضه شود. مخلوط کودهای سنتی ضد بور برای دستیابی به توزیع مواد مغذی یکنواخت در زمین بسیار مؤثر است. علیرغم نیاز به این مواد مغذی مهم، بور دومین مشکل کمبود مواد مغذی در سراسر جهان پس از روی است.
عملکرد مهم بور در گیاهان
بور نقش کلیدی در طیف گسترده ای از عملکردهای گیاهی از جمله تشکیل دیواره سلولی و ثبات آن، حفظ یکپارچگی ساختار و عملکردی غشاءهای بیولوژیک، حرکت قند یا انرژی به قسمت های در حال رشد گیاهان و گرده افشانی و تنظیم دانه دارد. بور برای تثبیت نیتروژن و غلظت آن در محصولات بقولات نیز لازم است. کمبود بور به طور کلی منجر به تولید دانه های گرده خالی، گرده گل ضعیف و کاهش تعداد گل در هر گیاه می شود. عرضه بور کم می تواند رشد ریشه ها را تحریک کند.
آنالیز بور گیاه
برای تعیین وضعیت ماده مغذی بور گیاه، نمونه برداری و تجزیه وتحلیل برگ های جوان تر توصیه می شود. به طور معمول، سطوح کافی بور در بافت برگ خشک شده بین 25 تا 75 ppm است که برای بسیاری از محصولات مقدار زیادی است. به طور کلی، اعمال بور به خاک زمانی توصیه می شود که بور برگ کمتر از 25 ppm در محصولات با تقاضای بور بالا مانند یونجه، چغندرقند، سیب زمینی، آفتابگردان، سویا و کلزا باشد.
علائم کمبود بور
اکثر محصولات قادر به تحریک بور از بافت های گیاهی رو به رشد، بافت های گیاهی مریستمی مانند شاخه، نوک ریشه، گل، بذر یا میوه نیستند. در عوض، حمل و نقل بور در درجه اول درنتیجه ی انتقال در کانال آوندچوبی اتفاق می افتد. به همین علت، علائم کمبود بور ابتدا در بافت های تازه رشد یافته مانند برگ های جوان و ساختارهای تولیدمثلی رشد می کند.
در معرض کمبود بور شدید، کوتولگی و از بین رفتن نقاط رشد مریستماتیک رایج است. سایر واکنش های رایج شامل کاهش طول ریشه، از بین رفتن گل ها برای تنظیم بذور و میوه نارس می باشد. عرضه کم بور، همچنین ممکن است بر گرده افشانی و تنظیم دانه، بدون نشانه های کمبود قابل توجه در برگ تأثیرگذار باشد.
علائم خاص محصول عبارت اند از:
عوامل مؤثر بر کمبود بور در گیاهان
کمبود بور در خاک های اسیدی ماسه ای با مواد آلی کم، به علت پتانسیل اشباع بور، بسیار شایع است. خاک با ظرفیت جذب و نگهداری بالا (به عنوان مثال خاک با pH بالا و غنی از مواد معدنی خاکی و آهن و اکسید آلومینیوم) نیز معمولاً با کمبود بور مواجه می شود.
در اغلب محصولات، بور نشان دهنده تحرک فلوئوم بسیار ضعیف است. در نتیجه، بور در بافت برگ نمی تواند به اندازه کافی به ارگان های تولیدمثلی (به عنوان مثال، نوک ساقه، جوانه ها، گل ها، دانه ها و غیره) حمل شود. به دلیل این تحرک ضعیف، نگه داشتن محلول بور در محلول خاک در طول تمامی مراحل رشد گیاه، به خصوص در طی رشد تولیدمثلی (مثلاً در طی تنظیم دانه)، برای تغذیه مطلوب گیاه حیاتی است.
عوامل محیطی که منجر به کمبود بور می شوند
فاکتورهای محیطی که باعث کاهش ترشح می شوند، مانند رطوبت بالا و رطوبت کم خاک، تأثیرات نامطلوب بر حمل و نقل بور در آوند چوبی دارند. دوره های طولانی خشک سالی باعث کاهش جذب بور به وسیله کاهش رشد ریشه، محدود کردن عرضه بور از ذخایر مواد آلی و کاهش انتشار و انتقال بور به سطوح ریشه می شود.
گیاهان تحت کمبود بور، به آسیب شدید نور در روزهای گرم و آفتابی حساس تر هستند. در شرایط کمبود بور، استفاده از انرژی نور جذب شده در فتوسنتز به طور قابل توجهی کاهش می یابد و منجر به افزایش مقدار انرژی و آسیب بالقوه به برگ می شود. همچنین، درجه حرارت پایین خاک می تواند جذب بور ریشه را کاهش دهد.
بور کافی برای جذب بیشتر فسفر و پتاسیم
مطالعات نشان می دهد که ماده مغذی بور مناسب باعث افزایش جذب فسفر (P) و پتاسیم (K) ریشه با حفظ عملکرد مناسب (از طریق فعالیت ATPase) و ساختار غشاهای سلولی ریشه می شود. بور نقش مهمی در کلونیزاسیون ریشه ها با قارچ های میکوریزا دارد که به جذب فسفر در ریشه کمک می کند.
در آزمایش های کوتاه مدت انجام شده روی گیاهان ذرت، کاهش جذب فسفر و پتاسیم در ریشه تحت کمبود بور در ظرف یک ساعت پس از اضافه شدن بور به محیط کشت صورت می گیرد. همچنین، شواهد تجربی نشان می دهد که عرضه بور کافی برای کاهش سمیّت آلومینیوم در گیاهانی که در خاک های با pH کم مورد استفاده قرار می گیرند، لازم است.
نکاتی برای جلوگیری از کمبود بور
هر دو سال یک بار زمین های خود را آزمایش کنید تا در مورد سطوح مواد مغذی زمین مطمئن شوید. اهداف عملکرد خود را با نیازهای فعلی مواد مغذی مقایسه کنید و با یک بذرشناس مشورت کنید. از آنجا که ارتباط خوبی بین کمبود و مسمومیت بور وجود دارد، مهم است که مقدار صحیح بور را با نرخ مناسب با استفاده از منبع مناسب مورد استفاده قرار دهید. Aspire® با بور باعث توزیع مواد مغذی یکنواخت در زمین می شود.
درمان کمبود بور
اسید بوریک، کود مایع بر یا حلال بورور می توانند برای خنثی کردن کمبود بور مورد استفاده قرار گیرند. اعمال معمول بور واقعی در حدود 1.1 کیلوگرم در هکتار و یا 1.0 لیتر در هر هکتار است، اما سطوح بهینه بور با نوع گیاه متفاوت است. بوراکس، اسید بوریک یا سولوبور می تواند در آب حل شود و در کود خشک مخلوط شده اسپری شود.
اعمال بیش از حد بور برای گیاهان سمی است، بنابراین باید اطمینان حاصل شود که میزان مصرف درست و حتی پوشش آن مورد توجه قرار گیرد. در حالی که بور ممکن است بر روی برگ اسپری شود، استفاده بیش از حد باعث آسیب به گیاه می شود.
استفاده از بور ممکن است کمبود بور در خاک قلیایی را تصحیح نکند، زیرا حتی با افزودن بور، ممکن است این ماده مغذی برای جذب گیاه در دسترس نباشد. ادامه استفاده از بور در خاک هایی که می توانند در معرض اشباع باشند، مانند خاک های شنی، ممکن است لازم باشد. خاک هایی که آب با فشار به صورت فلاشینگ به آن ها اعمال می شود، حاوی سطوح سمی بور با آب می توانند، بور را از طریق شستشو حذف کنند.
|
|
|
|
| نماد اعتماد الکترونیک | نشان ملی ثبت | گواهی شامد ارشاد |
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به داده پردازان هومان پویان می باشد.
