تولید فوفل و سهم تجاری هر کدام از کشورها

تولید فوفل و سهم تجاری هر کدام از کشورها:
فوفل (Arecanut) یک گیاه گرمسیری با اسم گیاه شناسی آن Areca catechu است که در تمامی مناطق آسیای جنوب شرقی پیدا می شود.

درخت فوفل به گونه درختان نخل از خانواده آرکاسه تعلق دارد. میوه این درخت در هند به اسامی آجیل بتل (betel nut) یا سوپاری (supari) مشهور است. تولید فوفل در این منطقه به عنوان یک محصول تجاری انجام می شود و همچنین در مذهب هندو بخشی از پیشکش های مذهبی است.

ریشه کلمه Acera به زبان مالایی به معنی «خوشه ای از آجیل» بر می گردد. بیشترین سهم تولید فوفل متعلق به کشور هند است و پس از آن در رتبه های بعدی میانمار و بنگلادش قرار می گیرند. کشت این محصول در هند در شهرهای کارناتاکا، کرالا، آسام، ماهاراشترا، بنگال غربی و قسمت هایی از تریپورا انجام می شود.

تاریخچه تولید فوفل:
شروع تاریخچه تولید این میوه را نمی توان مشخص کرد، ولی احتمالا ریشه این درخت ابتدا در کشورهای مالزی و فیلیپن شکل گرفته است.

این میوه ابتدا در کشورهای مالزی و ویتنام به صورت جویدن مصرف شد که دلیل اصلی آن اثرات (تحریک کننده) آلکالوئیدهایی است که در آن حضور دارند.

در این مناطق همچنان بیشترین تنوع کشت و زرع سرده «اریکا» انجام می شود. این محصول از این منطقه به سایر نقاط آسیا سفر کرده است تا در آن جا ماجراجویی تولید فوفل شروع شود.

به این میوه در هند در «آیورودا» (علم باستانی و کهن هند که در آن از گیاهان طبی، ماساژ و یوگا برای درمان استفاده می شود) اشاره شده است و همچنین تاریخ نام بردن از آن به 2000 سال قبل برمی گردد.

مارکوپولو در قرن سیزدهم به فوفل اشاره کرده است. جویدن این میوه با برگ بتل (یا پان) با مقداری از مواد مغذی دیگر یک عادت قدیمی در زندگی روزمره مردم هند است.

کشت فوفل:
فوفل محصول مناطق با حجم باران فراوان است، چون درخت این میوه نمی تواند خشکسالی یا باران کم را تحمل کند. درخت فوفل همچنین به خوبی در شرایط آب و هوایی بین 14 تا 36 درجه سانتیگراد رشد می‌‌کند.

ارتفاع این درخت تقریبا به 30 متر می رسد و از سال پنجم تا هشتم میوه دهی می کند. طول عمر این درخت به طور متوسط 60 سال و عمر اقتصادی آن میانگین 40 سال است.

با آن که خاک رسی و شنی کاملا عمیق برای رشد این درخت مناسب است، ولی در خاک های رس قرمز یا رسوبی نیز رشد می کند.

برداشت فوفل:
سن پیش از میوه دهی این درخت ها بین 5 تا 8 سال است. گرچه شروع شکلگیری گل آذین در ابتدای کناره‌های برگ مشاهده می شود، اما تنها در حدود هر 5 سانتی متر آن میوه دهی خواهد کرد.

رنگ غلاف این میوه در دوران رشد آن از سبز به سایه هایی از زرد تغییر می کند و پس از رسیدن قرمز می‌شود. میوه های ضعیف تر از ماه ژوئیه تا دسامبر و میوه های رسیده از دسامبر تا مارس یا از می تا ژوئیه برداشت می شوند. در طول کل فصل برداشت به 3 یا 4 مرتبه انجام این کار نیاز است.

برداشت و پردازش:
برداشت میوه های رسیده و مناسب برداشت مهم ترین عامل در تعیین کیفیت عالی نهایی هستند. چالی سفید (White Chali) با خشک کردن میوه های رسیده به مدت 40 تا 45 روز زیر نور خورشید آماده می شود. خشک کردن صحیح میوه ها جلوی آلودگی توسط قارچ یا کیفیت بد را می گیرد.

انواع پردازش فوفل:
پردازش فوفل در دو دسته کلی به اسامی چالی (میوه های خشک شده زیر نور خورشید) و نوع قرمز جوشانده شده (میوه های رسیده یا ضعیف) قرار می گیرد.

تولید Chali به طور کلی در داکشینا کانادا و قسمت هایی از مناطق اتارا کانادا انجام می شود. از چالی در تهیه سوپاری معطر استفاده می شود و در شمال هند متقاضی زیادی دارد. انواع مختلف از میوه های قرمز جوشانده شده در سایر بخش های هند آماده می شوند تا نیاز بازار آورده شود. تقریبا 20 درصد کل فوفل تولید شده در هند به صورت یک میوه رسیده مصرف می شود.

سهم کشورهای مختلف از بازار تولید فوفل:
حجم کل تولید فوفل طبق گزارش سال 2016 در جهان 1.21 میلیون تن متریک و متوسط قیمت آن به ازای هر تن متریک 1.43 هزار دلار بوده است.

از نظر تولید این میوه در دنیا هند اول (57.9 درصد از سهم بازار) است. سایر کشورهای تولیدکننده در دنیا عبارتند از میانمار (10.6 درصد)، بنگلادش (10.0 درصد) و تایوان (8.2 درصد).

کشورهای دیگری که به ترتیب در تولید میوه بیشترین سهم را دارند عبارتند از: اندونزی، سریلانکا، تایلند، نپال، بوتان، مالزی، کنیا و مالدیو.

عوامل مهمی که روی بازار فوفل تأثیر می گذارند، عبارتند از:

• شرایط آب و هوایی.
• سیاست های دولتی در مورد قیمت آجیل بتل.
• رشد صنایع مصرف کننده.
• سیاست های دولتی در مورد صنایع مصرف کننده.