ساخت مرکب چاپ در انواع مختلف، یک عمل بسیار سخت و پیچیده نیست. اکثر مرکب های چاپ عبارت از خمیر یا مایعی است که از پخش رنگدانه در وارنیش ها که معمولا به روش مکانیکی صورت می گیرد، تشکیل شده استبرای ساخت دو مرحله اساسی وجود دارد که عبارت است از:
مخلوط کردن
مخلوط کردن عبارت از هم زدن رنگدانه، وارنیش و مواد افزودنی با هم است. این عمل آن قدر ادامه پیدا می کند که رنگدانه کاملا در وارنیش و یا رزین های مایع نفوذ کند و به طور کامل پخش گردد.
آسیاب کردن
مرکب چاپ بعد از هم زدن کامل و خیس شدن رنگدانه خشک در دستگاه آسیاب، کاملا عمل پخش را تا مرحله استقلال رنگدانه انجام می دهد. تا در داخل مرکب رنگدانه به حد و اندازه 1 الى 2 میکرون برسد.
مرکب چاپ افست و چاپ لترپرس از پخش و صلایه ی رنگدانه خشک در وارنیش های اولئورزینی) روغن های گیاهی، معدنی و رزین های مختلف) حاصل می گردد، مرکب های فلکسوگرافی، هلیوگراوور و اسکرین از پخش و صلایه ی رنگدانه خشک در داخل وارنیش آلى حاصل می شود که خود از حلال های زود فرار و رزین های مخصوص می باشد.ساخت این مرکب ها در دو بخش کلی انجام می شود:
ساخت وارنیش
ابتدا رزین های مخصوص در این دسته از مرکب ها را در داخل روغن های گیاهی و حلال های معدنی سنگین دیر فرار، در داخل دیگ های پخت حرارت می دهند تا کاملا حل شود. حرارت لازم برای حل کردن این نوع رزینها معمولا 180-230 درجه سانتیگراد می باشد.
مقدار درجه حرارت کاملا باید با ساختمان رزین و نقطه ذوب آن متناسب باشد. اصولا وارنیش ها باید طوری فرموله و پخت شوند که دارای براقیت خوب، مقاومت سایش بالا، قابلیت انعطاف ثابت، پایداری و نیز چسبندگی مناسب در سطح چاپی باشد. اصولا وارنیش سه نقش اساسی در ساختمان مرکب چاپ بازی می‌کند.
کلیه این مراحل با کنترل بسیار دقیق انجام گیرد و شفافیت، غلظت و پایداری آن آزمایش شود.
ساخت خمیر واکس
واکسها موادی هستند که معمولا برای لیز کردن سطح چاپی در ساختمان مرکب چاپ مصرف دارند و دارای انواع مختلف با نقطه ذوبهای مختلف و به اشکال مختلف تهیه و عرضه می شوند. شکل پودری میکرونیزه ی آنها معمولا وقتی مستقیم در فرمول مرکب مصرف می شود نتیجه ایده آلی را به دنبال ندارد.
برای توجیه این مسئله دلایل زیادی وجود دارد، از جمله این که دانه واکس به اندازه بزرگ نیست که مقاومت سایشی کافی را داشته باشد؛ یا این که ذرات واکس به اندازه کافی در ساختمان مرکب پخش نشده اند، لذا در آن صورت مقاومت سایشی ایده آلی را ارائه نمی دهد.
از طرف دیگر واکسها در حلالهای مرکب محلول نیستند، در عین حال در درجه حرارت بالاتر از نقطه ذوب شان کاملا قابلیت امتزاج با حلال را دارند، لذا ابتدا واکس ها را به نسبت معینی که معمولا بیشتر از 25 درصد نیست با حلال ها و یا روغن های گیاهی مورد استفاده در ساختمان مرکب چاپ حرارت می دهند تا درجه حرارت از نقطه ذوب واکس تجاوز نماید.
سپس در حالی که زیر هم زنهای مناسب و در ظروف دو جداره، که آب خنک در جداره جریان دارد، مجموعه را سرد می نمایند تا به شکل خمیر یکنواخت در آید که خمیر نهائی قابلیت امتزاج با مرکب چاپ را دارد. درصدی از این خمیر را در فرمولاسیون مرکب چاپ منظور و بدان اضافه می نمایند تا همراه سایر مواد سازنده فرمول مرکب در زیر همزنهای سرعت بالا به صورت یکنواخت پخش شود.
روش دیگری نیز برای تهیه خمیرهای واکسی وجود دارد؛ بدین ترتیب که ابتدا به مقداری از حلال ها و مواد رزینی، مرکب را با واکس به نسبت معینی افزوده حرارت می دهند تا مخلوط به درجه حرارت بالای نقطه ذوب رزین واکس برسد، سپس محلول مذاب را از روی آسیاب سه غلطکی که به وسیله ی آب خنک می شود، عبور می دهند. نتیجه ی عمل خمیر واکسی یکنواختی خواهد بود که به آسانی در ساختمان مرکب مصرف دارد.
|
|
|
|
| نماد اعتماد الکترونیک | نشان ملی ثبت | گواهی شامد ارشاد |
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به داده پردازان هومان پویان می باشد.
