انواع نژادهای بوقلمون

انواع نژادهای بوقلمون
بوقلمون یکی نژاد های طیور بسیار با ارزش در ایران می باشد، این طیور دارای 114 نژاد در سطح جهان می باشد که تعداد اندکی از این طیور در کشور ایران موجود می باشد این طیور بسیار شبیه به طاووس ها هستند و عملکردی مشابه با انها را دارند بوقلمون ها نیز مانند سایر پرندگان دارای گونه ها و نژاد های مختلفی در سراسر جهان می باشد و هر نژادی دارای ویژگی های ظاهری و رنگ متفاوتی در بدن خود می باشند، اما تمامی بوقلمون ها جدا از رنگ و مدلی که دارند از ویژگی های ذاتی یکسانی برخوردارند مثلا همگی دارای ریش قرمز هستند.

پرورش و نگهداری بوقلمون
در پرورش بوقلمون باید نکات زیر را در نظر داشته باشیم:

قبل از ورود جوجه ها به محل نگهداری آنها، توجه داشته باشید که باید تمام وسایل نگهداری را شستشو و ضدعفونی کنید.
در روش پرورش روی بستر حتماً باید از بستر مناسب استفاده کرد. در روزهای اول باید بستر را با پارچه و یا کاغذ پوشاند تا جوجه بوقلمون ها مواد بستر را نخورند.
در پرورش جوجه بوقلمون ها باید دقت نمود که سالن تا داری چهار گوشه یا زاویه نباشد چون ممکن است که با جمع شدن آن ها در یک گوشه روی هم شاهد تلفات ناشی از خفگی در آن ها باشیم. پس بهتر است سالن بیضی مانند باشد.
بوقلمون ها نیز بسیار کم هوش هستند. و از یکی از اشکالات اصلی پرورش بوقلمون عدم فرا گرقتن طرز غذا خوردن و آشامیدن آن هاست.
20 تا 28 هفتگی به سن بلوغ می رسند که البته این امر بستگی به نوع و سویه و بالاخره جنس دارد. معمولا نژادهای سبک کمی زود تر از نژادهای سنگین به سن بلوغ میرسند. فصل جوجه کشی و همچنین طرز نگهداری نیز کم و بیش در تسریع یا تاخیر بلوغ اثر دارد. مسئله تشخیص رسیدن به سن بلوغ بسیار مهم است زیرا وقتی که پرنده به سن بلوغ می رسد گوشتش از نظر کیفیت به حداکثر مرغوبیت خود می رسد و بعد از آن با چربی گرفتن بدن از کیفیت ان کاسته می شود.

در طریقه پرورش به صورت صنعتی، باید با تحت نظر گرفتن شرایط محیطی تمامی نیازهای بوقلمون را در نظر گرفت تا با تنظیم حرارت، تهویه، بهداشت و بالاخره جایگاه حداکثر نتیجه مطلوب حائز شود.

تخم نطفه دار بوقلمون
امروزه در بیشتر کشورها، بوقلمون را به عنوان تجارتی و به تعداد زیادی نگه داری می کنند و تعداد معدودی از شرکتهای اصلاح نژادی، سویه های تجارتی مخصوص به خود را ارائه می دهند که از ضریب تبدیل و قدرت رشد بسیار بهتری نسبت به دیگر نژادها برخوردارند.در طریقه پرورش به صورت صنعتی، باید با تحت نظر گرفتن شرایط محیطی تمامی نیازهای بوقلمون را در نظر گرفت تا با تنظیم حرارت، تهویه، بهداشت و بالاخره جایگاه حداکثر نتیجه مطلوب حائز شود.

ضریب تبدیل تخم نطفه دار بوقلمون تأثیر به سزایی در سود رساندن و منفعت دادن یا ضرر رساندن و ورشکستگی آن مرغداری بوقلمون دارد. به زبان ساده تر می توان گفت که هرچه قدر تخم های نطفه دار یک مجموعه پرورش بوقلمون به جوجه تبدیل شود به همان مقدار نیز سودهی دارد.

عوامل بهبود در تبدیل شدن تخم های نطفه دار
1 برنامه نوردهی مادر در روز های جوجه بودنش
2 اکسیژن رسانی و هوادهی به مادر جوجه ها
3کنترل کردن گاز امونیاک پرنده که تاثبر بسزایی در جوجه کشی دارد
4توصیه ما به پرورش دهندگان جوجه بوقلمون و کسانی که در کار جوجه کشی از تخم نطفه دار هستند برای کمتر کردن هزینه های خود از دان کنسانتره مناسب برای جوجه هایشان استفاده کنند تا هم در هزنه های انها صرفه جویی شود و هم سود دهی و منفعت خوبی داشته باشد.

تخم نطفه دار بوقلمون و جوجه بوقلمون با بهترین کیفیت در مزرعه پرورش جوجه کش عرضه به هموطنان عزیز می باشد و همچنین تخم نطفه دار بوقلمون فروشگاه اینترنتی جوجه کش دارای تضمین نطفه می باشد.

انواع نژادهای بوقلمون

• برنز سینه پهن
• اسلیت
• سیاه
• نارگنست
• رویال پالم
• بوربون قرمز
• هلندی سفید
• بلتس ویله

بوقلمون برنز سینه پهن
برنز سینه پهن بومی شمال آمریکا بوده و در کشور مکزیک اهلی شده و بعداً به اسپانیا برده شد و سپس در اروپا شناخته شد. این نژاد مخصوص سفره غذا توسعه یافته است. براساس استاندارد انجمن طیور آمریکا وزن سن بلوغ جسمی این نژاد در نرها 36 پوند و در ماده ها 20 پوند گزارش شده است. در 28 هفتگی بوقلمون های نر این نژاد به وزن 25 پوند می رسد. مانند نژاد سینه پهن سفید، به علت سنگینی وزن بلوغ، در این نژاد نیز تولید مثل فقط با روش تلقیح مصنوعی انجام می شود. البته نژاد برنز اصلاح نشده با روش طبیعی قادر به تولید مثل می باشد. علت نامگذاری این نژاد رنگ غیر معمول بال و پر آن است که به صورت ترکیبی از رنگ های برنز و سبز بوده و در مقابل نور آفتاب به صورت متالیک به نظر می رسد. این نژاد در شمال آمریکا پرورش داده می­شود. این گونه دارای سینه ای پهن بوده و برای تولید مثل باید از تلقیح مصنوعی و دستگاه جوجه کشی استفاده نمود. از آنجایی که تولیدکنندگان تمایل دارند نژادهای با پر سفید را پرورش دهند که پس از کشتار و پر کنی ظاهر لاشه در صورت جدا نشدن پرهای ریز مطلوب به نظر برسد. بنابراین روز به روز از تعداد این گونه کاسته شده است. در نتیجه امروزه این نژاد را با نژاد سفید بوقلمون بیشتر تلاقی داده و یا از آن برای سرگرمی و غیره استفاده می شود.

بوقلمون اسلیت
بوقلمون اسلیت یکی از انواع بوقلمون ها می باشد که در رنگ های سفید و در برخی موارد رنگ سفید همراه با دانه های سیاه وجود دارد. متاسفانه این پرنده از لحاظ جمعیتی هیچ گاه ثباتی نداشته است و هم اکنون نیز در حال انقراض می باشد. اندازی و جثه بوقلمون های اسلیت تقریباً هم اندازی بوقلمون های سیاه می باشد. این پرنده را بوقلمون خاکستری متمایل به آبی نیز می نامند. اطلاعات زیادی از بوقلمون های اسلیت در دسترس نمی باشد اما آنها هم اکنون در حال انقراض هستند و تنها تعدادی از آنها تحت پوشش می باشد تا شاید مانع از منقرض شدن این موجودات گردند.

بوقلمون سیاه
در این گونه رنگ بدن سیاه بوده و رنگ بال و پر آن سیاه متمایل به سبز می باشد. این نژاد در آمریکا غالب نیست. در حالی که در کشورهای اروپایی از اهمیت خاصی برخوردار بوده و مورد توجه مصرف کنندگان است. این گونه در قسمت های شرق انگلیس و فرانسه با موفقیت پرورش داده می شود. وزن مطلوب این گونه در آمریکا برای جنس نر یک ساله 22 پوند، جنس نر بالغ 27 پوند و جنس ماده بالغ 18 پوند و نیمچه تخم­ گذار 12 پوند گزارش شده است.

بوقلمون ناراگنست
برخی از تحقیقات این نوع بوقلمون را متعلق به کشورهایی چون مکزیک و یا بخش مرکزی آمریکا می دانند؛ اما از نظر تاریخی این نژاد متعلق به منطقه ی نارانگنست بوده است.رنگ این نوع از بوقلمون ها شبیه به بوقلمون های نژاد برنز می باشد اما یک تفاوت بین این دو نوع بوقلمون وجود دارد: به جای رنگ برنز، در قسمت های انتهایی بدن بوقلمون ناراگنست، رنگ خاکستری براق و قهوه ایی دیده می شود. در کل این بوقلمون ساختاری شبیه به ساختار بوقلمون برنز دارد اما این بوقلمون تحرک زیادی دارد.

بوقلمون رویال پالم
رویال پالم نژادی است آمریکایی که در پی جهش از نژاد برنز آمریکایی به وجود آمده است. رنگ این نژاد سفید دودی است. شاه پر های دم و پوش پر های ناحیه ی پشت آن حاشیه ی سیاه رنگ دارد. پرنده نر در این نژاد در بلوغ فیزیکی 11 کیلو و پرنده ی ماده به 7 کیلوگرم می رسد.

بوقلمون بوربون قرمز
این نژاد از بوقلمون که به کنتاکی قرمز نیز معروف است متعلق به کشور های آمریکایی جنوبی می باشد که تا سال 1900 به صورت وحشی بودند.این نژاد دارای ظاهری بسیار زیبای می باشد رنگ پرهای این نژاد قرمز مایل به قهوه ای می باشد و جزء بوقلمون های سنگین وزن به حساب می آید تا جایی که می توان بیشترین وزنگی را به این نژاد اختصاص داد.وزن نر نژاد بوقلمون بوربون در سن بلوغ به بیش از 20 کیلو گرم می رسد.. این نژاد در سال 1909 در آمریکا به ثبت رسیده و استاندارد انجمن طیور را دریافت نمود. وزن سن بلوغ جنس نر این نژاد 33 پوند و جنس ماده آن 18 پوند است. از فراوان ترین بوقلمون های مانده از قدیم به شمار می رود. به طوری که 33 درصد از مزارع حفظ و نگهداری بوقلمون های تاریخی آمریکا را به خود اختصاص می دهد.

بوقلمون هلندی سفید
این بوقلمون ها در کشور هلند پرورش و نژاد آن ها گسترش یافته است. در این میان بوقلمون های وحشی نیز از آمریکا به اروپا صادر شده اند، ولی هلند و اتریش به گونه های سفید که یکی از آن ها همین نوع است علاقه مند بوده است. اولین بار، بوقلمون در اوایل قرن 18 میلادی وارد ایالات متحده و بریتانیا گردید و تا سال 1847 نژاد استاندارد این حیوان محفوظ بوده است. امروزه گونه های وایت هلند که به طور تجاری هم پرورش داده می شوند از مشهورترین گونه هایی هستند که در تعطیلات زمستانی در ایالات متحده به فروش می رسند ولیکن بیشتر آن ها اصیل نیستند و یا به عبارت دیگر گونه های اصیل بوقلمون مذکور نسبتاً کمیاب است.
مراقبت از این بوقلمون ها شبیه سایر بوقلمون ها می­باشد و به خاطر جثه بزرگشان برای این حیوانات باید به حد کافی فضای لازم برای حرکت وجود داشته باشد. بوقلمون های هلندی سفید را به سختی می­توان پیدا کرد و نژاد آن­ها به ندرت پرورش داده می شود. برخلاف گونه های تجاری آن، برای نوع واقعی آن برای پرورش و تکثیر نیاز به تلقیح مصنوعی وجود ندارد. امروزه اختلالاتی در مورد نژاد بوقلمون هلندی سفید به وجود آمده است. اگرچه اغلب بوقلمون­ های سفید را به نام هلندی سفید می شناسند، ولی همه آن ها استانداردهای نژاد مزبور را دارا نمی باشند. نژاد بوقلمون های واقعی هلندی سفید روز به روز کمیاب تر می شود. بنابراین اقدامات حمایتی جهت حفاظت آن ها باید صورت گیرد. بوقلمون های هلندی سفید دیگر به طور گروهی پرورش داده نمی شوند.

بوقلمون بلتس ویله
در سال 1934 میلادی دپارتمان کشاورزی ایالات متحده برای تولید نژاد بلتس ویله، از تلاقی نژادهای مختلف بوقلمون پروژه ای را شروع کرد و بعد از گذشت سال ها یعنی در سال 1941 میلادی این نژاد را معرفی نمود. این نژاد در سال 1951 به ثبت رسید. وزن بالغ این نژاد در نرها 23 پوند و در ماده ها 13 پوند گزارش شده است. این نژاد از نظر داشتن سینه پهن در درجه دوم اهمیت پس از نژاد برنز سینه پهن قرار می گیرد. این نژاد از فراوان ترین نژاد دارای رنگ سفید به شمار می رفت. در حال حاضر این نژاد فقط در دانشگاه ویسکانسین آمریکا و در یک مرکز پرورش حفاظت شده در کشور کانادا نگهداری می شود.