غذای شترمرغ ها چیست؟ رژیم مناسب برای تغذیه شترمرغ

غذای شترمرغ ها چیست؟ رژیم مناسب برای تغذیه شترمرغ
جیره غذایی شتر مرغ با بقیه پرندگان فرق دارد که اگر توجه پرورش دهندگان با آگاهی و شناخت دقیق از زمان بدو تولد جوجه ها تا رسیدن به سن تولید مثل و یا کشتارگاه به آن معطوف نباشد نمی تواند در پیشبرد اهداف های پرورشی موفق باشند. پرورش موفقیت آمیز شترمرغ بر اساس جیره غذایی آنها و بسته به سن و وزنی که دارند، متغیر است و به پنج مرحله تقسیم می شود حتی اندازه و مقدار منابع غذایی که در اختیار آنها می گذارند، مثل انواع ویتامین ها، پروتیین، اسیدهای آمینه، و... در خوب رشد کردن آنها، عملکرد متفاوتی خواهد داشت پس همواره سعی کنید با مطالعه و در اختیار داشتن اطلاعات کافی درباره فاکتورهای غذایی شترمرغ، اهداف خود را سازماندهی کنید چون تغذیه شترمرغ آنقدر حائز اهمیت است که رابطه مستقیمی با سلامتی، جفتگیری، تخمگذاری و زمان تولید مثل آنها دارد.

تغذیه شترمرغ (جیره غذایی) شامل چه نوع غذاهایی می باشد؟
شترمرغ ها پرندگانی هستند که با چریدن در مراتع و مزارع یونجه می توانند تمام نیازهای بدن خود را تامین کنند البته خوردن انواع علف ها، انواع توت، گیاهان آبدار، خزندگان و حشرات هم می تواند قسمتی از نیازهای غذایی آنها را تامین کند.

این تصور غلطی است که با در اختیار گذاشتن آب و علف های سبز می توانید از تکمیل بودن فاکتور غذایی شترمرغ ها مطمئن شوید که اگر چنین باشد با گذشت زمان متابولیسم بدن آنها تحت تأثیر فقر مواد پروتیینی، ویتامین ها، نمک، اسید های آمینه، املاح و مواد معدنی قرار می گیرد. اینها جزو فاکتورهایی هستند که می توانند در تامین انرژی بدن پرنده مفید باشند و اگر در وعده های غذایی آنها تکرار نشود، قطعا در رشد پرنده تأثیرات منفی تری به بار خواهد گذاشت.

علوفه

تمام منابع غذایی که شامل انواع گیاهان و علوفه هایی نظیر یونجه است، ارزش غذایی فوق العاده ای دارد و در تامین فیبر بدن شترمرغ، گوشتی و ماهیچه ای کردن بدن آنها مفید است.

غلات

تمام گیاهانی که از خانواده گندم و یا به صورت دانه های ریز چون ذرت، به مصرف شترمرغ ها می رسد، در تامین انرژی بدن شترمرغ بسیار مفید است.

سویا بدون پوسته

سویای بدون پوست یک منبع پروتیینی است که نه تنها انرژی نسبتا بالایی دارد، بلکه منبع بسیار مناسبی برای تامین فیبر بدن پرنده محسوب می شود و راحتر هم قابل هضم است.

ویتامین

کمبود ویتامین ها می تواند عملکرد رشد شترمرغ را تحت تأثیر قرار دهد و مشکلات زیادی به همراه داشته باشد. ویتامین های مورد نیاز بدن شترمرغ به دو دسته تقسیم می شوند.

- ویتامین: A باعث افزایش تولید تخم، تقویت بینیه بدن پرنده و رشد مناسب انها خواهد بود در غیر این صورت، نه تنها رشد خوبی نخواهند داشت بلکه در اثر کمبود ویتامین A به آب ریزش چشم دچار می شوند.

- ویتامین: D باعث افزایش ضخامت پوسته تخم، استحکام استخوان می شود و پرنده از رشد مطلوبی برخوردار خواهد بود.

- ویتامین: E اگر بدن پرنده با کمبود این ویتامین مواجه باشد، حجم ماهیچه بدن آنها تحلیل می رود و نمی تواند تعادل خوبی در ایستادن داشته باشد مخصوصا جوجه ها شترمرغ ها بیشتر با این مشکل مواجه می شوند.

- ویتامین K: ویتامین بسیار مناسبی برای خون رسانی به بدن شترمرغ است.

- ویتامین های محلول در آب

- ویتامین:B1 افزایش اشتها

- ریبوفلاوین:B2 باعث رشد و تولید تخم ماده ها

- کولین: افزایش تخم و رشد

- ویتامین B12: خونرسانی خوب به اندام ها، کاهش مرگ و میر جنین

- فولیک اسید: پردرآوری سریع، افزایش تولید تخم، خون سازی

- بیوتین: جلوگیری از بیمار های اگزمای پوست که می تواند در پاها و نوک چشم پرنه ظاهر شود.

نکته: همه این ویتامین ها باید به همراه آب در اختیار شترمرغ ها قرار بگیرد.

اسید آمینه

اسید آمینه های ضروری که باید در جیره غذایی شترمرغ ها گنچانده شود، عبارتند از:

لیزین، آرژنین، ترونین، متونین و تریپتوفان است.

آب

زمانی که وعده غذایی شترمرغ ها از دانه باشد سعغی کنید آب فراوانی هم در اختیار آنها بگذارید چون با خوردن دانه دچار عطش شدیدی شده و در طول شبانه روز نیاز مبرم به خوردن آب خواهند داشت. البته مصرف زیاد آب شترمرغ ها، صرفا به خاطر خوردن دانه نیست بلکه ضرورت دارد که حتما جایگاه پرورشی را با آبخوری ها مجهز کنید چون آنها به خوردن آب در بین غذا عادت دارند.

در فصل های سردی چون زمستان هم، سعی کنید در محل پرورشی از سیستم گرمایش آب، مثل آبگرمکن استفاده کنید چون دمای آبی که مصرف می کنند، باید 20 درجه سانتی گراد باشد.

نکته: دمای آبی که شترمرغ ها در طول سال مصرف می کنند، باید 20 درجه سانتی گراد باشد.

کلسیم

همانطور که می دانید، بیشترین وزن بدن شترمرغ روی پاهای آن است یعنی در ساختار فیزیکی بدن شترمرغ، کلسیم، نقش اساسی خواهد داشت که مهم ترین آنها عبارتند از:

- تامین استحکام ساختاری اسکلت

- ایفای نقش حیاتی در بسیاری از واکنش های بیو شیمیایی بدن

نمک

نمک هم نیاز بدن جوجه ها را تامین می کند ولی زمانی که به همراه غذا جذب بدنشان می شود، مقدار آن نباید بیش از 0٫5 تجاوز کند.

پودر استخوان ماهی

با این مکمل غذایی می توانید منبع پروتیینی که مورد نیاز بدن آنهاست را تامین کنید تا دچار سوء تغذیه نباشند.

تغذیه شترمرغ ها بر اساس سن به پنج گروه تقسیم می شود
میزان و نوع تغذیه شترمرغ ها هم بر اساس سنی که دارند یعنی از بعد از به دنیا آمدن تا وقتی که به سن تولید مثل می رسند متفاوت خواهد بود.

تغذیه جوجه شترمرغ از یک روزگی تا سه ماهگی
جوجه شتر مرغ ها در سه ماهه اول شرایط بسیار حساس تری دارند و اگر در تغذیه آنها غفلت کنید ممکن است با تلفات زیادی از آنها روبرو شوید. رعایت نکات بهداشتی، مقدار جیره غذایی که در اختیار آنها می گذارید، نوع دانه هایی که مصرف می کنند، همه و همه دست به دست هم می دهند تا شرایط رشد آنها برای ادامه حیاتشان تامین شود. جوجه شتر مرغ ها باید در پایان سن سه ماهکی وزنی برابر 36 کیلوگرم داشته باشند گرچه افزایش وزن آنها در طول سه ماهه اول مواردی که به آنها اشاره کردم، بسته با خصوصیات ارثی، نژادی نیز، قابل تغییر خواهد بود.

نکته: در تغذیه صحیح جوجه های شترمرغ موارد بسیار مهمی وجود دارد که توجه به همه آنها باید اساس کار پرورش دهندگان باشد.مثل:

1- تغذیه مناسب که مهم ترین فاکتور برای تقویت متابولیسم بدن آنهاست تا بتوانند در بربر انواع بیماری ها مقاوت کنند.

2- غذایی که در اختیار آنها می گذارید باید انرژی کافی داشته باشد تا بتواند وزن پرنده را نسبت به سنی که دارد، در حالت تعادل حفظ کند.

3- زمانی که جوجه ها سر از تخم بیرون می آورند، کیسه زرده از طریق ناف وارد شکم آنها می شود و تا چند روز نیاز آنها را برای خوردن غذا تامین می کند. در این چند روز وزن آنها کاهش خواهد یافت ولی نگران نباشید چون امری کاملا طبیعی است.

4- جیره غذایی روزانه جوجه ها تا سن یک ماهگی حدود 120 گرم است.

5- زمانی که جوجه شترمرغ ها به صورت غریزی دنبال پیدا کردن چیزی برای خوردن هستند، مراقب آنها باشید چون ممکن است با خوردن اشیا ریز و هر چیز دیگری به غیر از غذا و انباشته شدن آنها در معده شان تلف شده یا در اثر شدت گرسنگی با لاشه آنها روبرو شوید.

6- از حصیر، گونی یا یک جای مسطح برای ریختن دانه استفاده کنید تا جوجه ها به راحتی بتوانند از روی آنها دانه ها برچینند.

7- رسیدگی به بهداشت محل زندگی آنها و بهداشت آبخوری و دانخوری آنها از ضروریات کار پرورش دهندگان است.

8- بسیار اتفاق افتاده است که در روزهای اول، جوجه ها از مدفوع خود یا والدینشان تغذیه کنند بنابراین پیشنهاد می کنم حتما از توری های فلزی برای تغذیه کردن آنها استفاده کنید.

9- استفاده از غلات و سویا ارزشمندترین جیره غذایست که می توانید در اختیار آنها بگذارید چون نه تنها انرژی بدن آنها را تامین می کند بلکه سرشار از پروتیین است.

10- طبیعی است که در چند روز اول جوجه ها میلی به خوردن غذا نداشته باشند، پیشنهاد می کنم از دانه خوری های رنگی مثل سبز برای تحریک کردن اشتهای آنها استفاده کنید.

11- استفاده از چند جوجه بزرگ تر هم برای آموزش دادن جوجه های کوچک تر به خوردن و آشامیدن بسیار کار ساز است.

12- در طول روز 2 بار غذای جوجه را تمدید کنید ولی مقدار غذا باید به اندازه ای باشد که آنها را به مدت 2 ساعت مشغول خوردن کند.

13- از هفته سوم به بعد هم باید به همراه دانه، سنگ ریزه ( نباید بزرگ باشد) هم در اختیار آنها بگذارید تا به هضم غذایی که می خورند کمک کند و مشکلات گوارشی نداشته باشند.

14- حتما در چند هفته اول از ویتامین های محلول در آب استفاده کنید تا با خوردن آنها متابولیسم بدنشان برای مقابله با بیماری ها تقویت شود.

15- بدن جوجه برای هضم چربی هایی که در جیره غذایی آنها وجود دارد، عملکرد ضعیف تری دارد پس مقدار چربی غذا یا الیاف خامی که در اختیارشان می گذارید را، بیشتر از 5% نکنید.

16- بعد از هر وعده غذایی محیط و ظروف غذای آنها را کاملا تمیز و ضد عفونی کنید مبادا وقتی در دانخوری آنها غذایی باقی می ماند، مجددا از آن استفاده کنید.

تغذیه از سه ماهگی تا یکسالگی
هر چقدر که جوجه ها بزرگ تر می شوند، جیره غذایی آنها نیز مطابق با نیازهای بدنی آنها تغییر خواهد کرد و در این سن ( یعنی سه ماهگی تا یک سالگی) متفاوت خواهد بود و به نام جیره رشد معروف است.

1- در این سن مقدار الیاف و انرژی باید افزایش پیدا کند و متعاقبا مقدار پروتیین ها پایین می آید.

2- زمانی که سن آنها به 4 الی 5 ماهگی می رسد، مقدار الیاف جیره را افزایش داده و به 10 الی 11 درصد برسانید.

3- انرژی موجود در جیره غذایی آنها باید به اندازه 5 الی 10 مگاژول بر کیلوگرم افزایش یابد.

4- باید بین مقدار کلسیم و فسفری که در جیره غذایی آنها می گنجانید، تعادل را حفظ کنید.

تغذیه دوره پرواری
به سن سه ماهگی جوجه شترمرغ ها تا رسیدن به سن کشتار، یعنی زمانی که آنها 10 الی 14 ماهه هستند، سن پروار می گویند.

1- هدف شما از پرورش شترمرغ ها چیست؟ اگر آنها را برای گوشت و چرم پرورش می دهید، پیشنهاد می کنم، نرها را در محیط جداگانه ای نگهداری کنید چرا که نه تنها جیره غذایی آنها با سایر شترمرغ های پرورشی که به صورت گله ای از آنها نگهداری می شود، متفاوت است بلکه با نگهداری آنها در یک محیط جداگانه می توانید بازده مناسب تری داشته باشید چون زودتر از سایر شترمرغ ها رشد خواهند کرد.

2- غذایی که به طور متوسط و روزانه باید در اختیار شترمرغ ها قرار بگیرد، حدودا چهار کیلو گرم است و می تواند از یونجه خشک و کنسانتره که شامل علوفه های آردی، جو، سبوس، تفاله، چغندر است، تشکیل شده باشد.

3- سعی کنید، با در نظر گرفتن نیازهای بدن شترمرغ، فاکتور غذایی مناسبی در اختیار آنها بگذارید چرا که کیفیت گوشت و پوست شترمرغ رابطه مستقیمی با تغذیه آنها دارد و اگر نسبت به تهیه آنها کوتاهی کنید، سودآوری پرورش شترمرغ با مشکل مواجه می شود.

تغذیه از یکسالگی تا تولید مثل
این تغذیه شامل خوراکی است که قبل از فصل جفتگیری و تخمگذاری در اختیار مولدین قرار می گیرد تا بنیه و قوای جنسی آنها برای جفتگیری و تولید تخم های نطفه دار با کیفیت، تقویت شود.

1- نگهداری و حفظ تعادل تغذیه شترمرغ ها در این دوره بسیار مهم است چرا که افراط در تغذیه موجب چاق شدن آنها می شود و اگر تغذیه مناسبی دریافت نکنند یا مجبور به تحمل گرسنگی باشند، دیرتر از موعد مقرر به بلوغ جنسی خواهند رسید.

2- جیره تولید مثل را از نظر کیفی و کمی بررسی کنید.

3- در این دوره الیاف جیره تا 15 درصد قابل افزایش است.

4- هر شتر مرغ در طول روز به پنج کیلوگرم غذا احتیاج دارد.

5- در فصل های سردی چون پائیز و زمستان حتما از منابع انرژی زا چون سویا استفاده کنید.

تغذیه در فصل تولید مثل
سن 18 ماهگی زمانی است که شترمرغ ها برای جفتگیری آماده هستند و تغذیه آنها با سایر گله پرورشی فرق خواهد کرد یعنی خوراکی که در اختیار آنها قرار می گیرد، سرشار از انرژی و پروتئین است و با نام جیره مولد معروف است و شترمرغ ها با تغذیه از جیره مولد، برای جفتگیری و تولید تخم نطفه دار آمادگی دارند. مهم ترین منابع در جیره مولد عبارتند از:

1- 47 درصد ذرت دانه ای

2- 41٫08 درصد یونجه خشک

3- 7 درصد پودر ماهی

4- 2 درصد پودر استخوان

5- فسفات کلسیم و نمک به اندازه کافی

6- آب هم همواره در اختیار آنها قرار بگیرد.