آناتومی شترمرغ

آناتومی شترمرغ

آناتومی شترمرغ:پر ها

پر در نواحی (پرگاه) با فضایی به فواصل پر (apteria) قرار دارند. فولیکول های نواحی پر الگوی واضحی روی سطح پوست تشکیل می دهد. ایده عمومی این است که هیچ apteria واقعی در شترمرغ وجود ندارد.

دانشمندان دریافتند که پر های پرندگان بدوی هستند به عنوان مثال ساختار Pennaceous دز هیچ یک از پر ها وجود ندارد. اگرچه ریشه ها وجود دارند ولی مکانیسم پوسته ای را تشکیل نمی دهند. ریشه در جوجه و بالغ یک ساختار باریک صاف و نوار مانندی است که دستخوش کراتینه شدن قابل توجهی می شود. ریشه ها چه حاصل از ردیف پروکسیمال باشند و چه ردیف دیستال طول برابری دارند که از ریشه هایی در زاویه و سطح دقیقا یکسانی ظاهر می شوند.

کرک ها پر هایی هستند که به طور کلی به صورت چیزی سفت باریک و بدون نوک به جز در انتهای پروکسیمال دیده می شوند. پر های پایینی مشخص به طور پراکنده توزیع شده یا کلا وجود ندارند.

آناتومی شترمرغ:اسکلت

برخی از استخوان های اسکلتی به وسیله کیسه های هوا مورد حمله قرار می گیرند.یک مورد قابل توجه کیسه ران بزرگی است که استخوان ران را برای جایگزینی مغز استخوان کل بدنه مورد حمله قرار می دهند.

آناتومی شترمرغ:جمجمه

توصیف و بحث جزئی تر بحث استخوان شناسی را بررسسی خواهیم کرد.جمجمه شترمرغ مشخصه پرندگان است و اگر چه paleognathic است اما پر های سری بسیاری وجود دارد که ارتباط با دیگر پرندگان neagnathikو paleognathic دارد. در مقایسه با دیگر پرندگان شکاف جمجمه برای زمان قابل توجهیی بعد از جوجه در آوری باز باقی می ماند.

جمجمه شامل کاسه سر و صورت است.از نظر پهلویی و پشتی جمجمه به شکل مثلث است که راس در نوک منقار و پایه در استخوان پس سر قرار دارد. کره های بزرگ چشم استخوان را در عمق حدقه استخوانی به طرف یک صفحه نازک در وسط به نام تیغه داخل حدقه ای و از میان لبه پشتی که اعصاب مختلفی ظاهر می شوند فشرده می کند. حفره های قدامی ماگنوم مجرای بزرگ را برای عبور طناب نخاعی می پوشاند.در قسمت بطنی مجرا تنها قسمت قوزک مانند پس سری را برای اتصال یک مفصل شدن با اولین مهره گردنی قرار دارد.

سطح پشتی بر آمدگی شیار هایی دارد که بخش بالایی آن را به دو قسمت تقسیم می کند.قسمت پهلویی برآمدگی زائده قوزک مانند برای پیوستن ماهیچه می باشد. مجاری حساس بیرونی در جلوی زائده های برآمده قرار می گیرند.دستگاه hyobranchial شامل سه بخش مرکزی و چهار بخش خلفی -پهلویی است.از جلو به عقب قسمت های مرکزی عبارتند از entoglossm و basibranchid شاخصه های اصلی جلویی و شاخصه های اصلی پشتی.

Entoglossm شاخصه های اصلی زبان را حمایت می کننى در حالی که شاخصه ها ی پشتی به حنجره متصل هستند.در بر آمدگی خلفی -جانبی شامل دو بخش است که هر کدام بخش هایی را از سطح جلویی جمجمه به صورت معلق در می آورند. این قسمت ceratobramchid به شاخصه های اصلی جلویی و پشتی متصل است که قسمت دوم غضروفی و به جمجمه متضصل است.

تعداد مهره ها در هر بخش از ستون فقزات به علت ترکیب شدن با یکدیگر و با لگن به سختی تعیین می شود. 56 مهره در شترمرغ وجود دارد و در امو 55، 59 در cassowary و 51 در rhea می باشد. Mivart مهره ها را به 17 مهره گردنی سه مهره پشتی گردنی 5 مهره سینه ای دو تا سه مهره پشتی کمری 8 مهره کمری که با یکدیگر ترکیب شده اند سه مهره استخوان خاجی 8 مهره خاجی -خلفی و 8 تا 9 مهره خلفی. محققین و دانشمندان تا کنون فقط سه بخش مهره ای را تشخیص دادند که عبارتند از مهره های گردنی، سسینه ای و پشتی.

هر مهره شامل یک بدنه با سطوح مفصلی قدامی و پشتی یک قوس با زواید مفصلی جلویی و پشتی و زواید عرضی است. توسعه بخش های مختلف در میان مخهره ها تفاوت دارد.

مهره های گردنی از جلو به عقب بزرگ تر می شوند. 17 مهره اول گردنی در پایه زوائد عرضیی منافذ عرضی بزرگی دارند. منافذ مهره اطلس ممکن است به سمت شکم باز باشد. اولین 5 مهره سینه ای جدا بوده و دنده های مهره ای را نگه می دارند. بقیه مهره های سینه ای به طور گسترده ای با یکدیگر و نیز لگن خاصره ترکیب شده که یک استخوان خارجی را تشکیل می دهد. مهره های پشتی به صورت جداگانه و بدون pygostylus باقی می مانند.