تغذیه جوجه شتر مرغ از بدو تولد تا سن تخم گذاری

تغذیه جوجه شتر مرغ از بدو تولد تا سن تخم گذاری
پرورش جوجه شتر مرغ تا زمان تخم گتغذیه جوجه شتر مرغ:: هزینه غذا 60% تا 70 % کل هزینه پرورش شترمرغ را تشکیل می دهد بنابراین درک آن در ابتدای آغاز به کار پرورش شترمرغ بسیار مهم است. متاسفانه پرورش دهندگان قدیمی و جدید حداقل آگاهی را از این موضوع دارند. نخست بعد اقتصادی را در نظر می…
تغذیه جوجه شترمرغها مسئله ای بسیار مهم جهت آغاز و تداوم رشدی خوب و موثر است که در دراز مدت می تواند بر روی آینده تولیدی پرندگان نیز بسیار موثر باشد.

در طی سه ماه اول، پرورش، جوجه ها بسیار حساس بوده و درصد تلفات آنان بیشتر از سنین دیگر می باشند. برای به حداقل رساندن تلفات رعایت کامل بهداشت و تغذیه مناسب و دقیق امری ضروری است.

تغذیه جوجه شتر مرغ از تولد تا 3 ماهگی:
جوجه شترمرغ می تواند از باقیمانده کیسه زرده برای مدت 7 تا 10 روز ابتدای زندگی اش تغذیه کند.اطمینان از اینکه جوجه شترمرغ ها آب مصرف می کنند، اهمیت دارد. در غیر اینصورت ممکن است نیاز به افزایش شدت نور یا تغییر درجه حرارت سالن باشد.

توصیه می شود که خوراک مصرفی جوجه ها در ابتدا به شکل خرد شده باشد.(اگر از روش پرورش روی کف سالن استفاده می شود، طی هفته اول خوراک روی روزنامه یا کارتن های تخم مرغ ریخته شده و پس از آن می توان دانخوریها را وارد سالن کرد.)

نکته مهم: برای جلوگیری از اشکالات پا و اختلالات اسکلتی باید رشد اولیه شترمرغ ها کنترل شود. محدود کردن مقدار انرژی خوراک بین 9 و 10 مگا ژول انرژی متابولیسمی در کیلوگرم معمولاً برای کنترل رشد کافی است.

با وجودی که شترمرغ ها توانایی هضم الیاف بیشتری نسبت به سایر پرندگان اهلی دارند ( به دلیل تخمیر در روده بزرگ) ولی تنها پس از رسیدن به سن معینی توانایی انجام این کار را به دست می آورند.

لذا بهتر است طی چند هفته اول زندگی جوجه ها جیره هایی با بیش از 5% الیاف خام به آنها داده نشود. ضمناً توانایی جوجه شتر مرغ برای هضم چربی در اوایل زندگی کاملاً پایین است. از این رو نباید بیش از 5% چربی به آنها داده شود.

قبل از بردن جوجه شتر مرغ به مزرعه چه نکاتی را باید رعایت کنیم؟
از سن دو تا سه هفتگى جوجه شتر مرغ به یونجه یا شبدر یک جایگزین مطمئن براى علوفهٔ تازه خواهد بود.

براى جلوگیرى از مصرف بیش از حد ساقه و اشیاء غیرقابل هضم و در نتیجه خطر یبوست بایستى به نکات زیر توجه نمود:

- جوجه ها نبایستى در حالت گرسنه وارد مزرعه شوند بلکه باید قبل از آن با غذاى پرانرژى تغذیه گردند.
- قبا از بردن به مزرعه بایستى رفتار خوراک خوردن جوجه ها به دقت کنترل شود.
- چراهاى اولیه نبایستى بیش از نیم ساعت و دوبار در روز تجاوز نماید. پس از آنکه جوجه ها به چریدن عادت کردند مى توان زمان را افزایش داد.
- در صورت بلند بودن ارتفاع علوفه چراگاه به خصوص یونجه، ممکن است کندن برگ از ساقه هاى بلند براى جوجه مشکل بوده و لذا علوفه خود را از دست داده. (به چیزهاى دیگر مثل علف هرز، شن و ماسه و سنگریزه تمایل نماید.) مزارع موردنظر براى چراى جوجه ها بایستى به طور منظم درو شده و بلندى علوفه تا سن شش هفتگى از ارتفاع پشت جوجه ها تجاوز ننماید.
علاوه بر نکات فوق بایستى توجه داشت که تا سن سه تا چهار ماهگی، هنگام انتقال جوجه به چراگاه نبایستى علوفه چراگاه مرطوب باشد. پرورش دهندگان شترمرغ در آفریقاى جنوبى در یافته اند که خیس شدن سطح شکم پرنده در اثر تماس با برگ هاى خیس ناشى از باران و شبنم در مزرعه باعث مرگ جوجه ها مى گردد.
نکته مهم: در زمان بارندگی، گردش و چراى روزانه جوجه بایستى تا خشک شدن کامل علف ها به تعویق افتد.

تغذیه شتر مرغ از 3 ماهگی تا یک سالگی:
تغذیه ای پرندگان با افزایش سن آنها تغییر می کند. لذا انرژی و الیاف خام افزایش و مقدار پروتئین خوراک کاهش می یابد. باید الیاف جیره را در (چهار تا پنج) ماهگی به حدود 10% یا 11% درصد افزایش دهید.

ضریب انرژی زایی خوراک باید به حدود 5/10 -10 مگا ژول انرژی متابولیسمی بر کیلوگرم افزایش یابد. مقدار پروتئین خام نیز باید به تدریج به حدود 20-18 درصد کاهش یابد.

تعادل بین غلظت های کلسیم و فسفر قابل دسترس باید به نسبت 1: 2 - 8/1 حفظ شود. همچنین خوراک دادن باید به صورت آزاد انجام شود.

چرا استفاده از سنگریزه در خوراک شتر مرغ الزامی است؟
به منظور خرد شدن غذا در سنگدان، شترمرغ نیاز به تکه های کوچک سنگریزه دارد. تا زمانی که جوجه ها از طریق گردش و چرا به چنین منابعی دست نیافته اند بایستی به غذای آنان سنگریزه اضافه گردد.

سنگریزه ها بایستی نصف اندازه ناخن انگشت پرنده باشند. برای جوجه های تازه متولد شده این اندازه در حد یک دانه برنج است.

بعضی از پرورش دهندگان، سنگریزه یا ماسه زبر و خشن را به طور آزاد در اختیار جوجه ها قرار می دهند (شن و ماسه باید کاملاً خشک باشد) و بعضی دیگر به دلیل ترس از انباشتگی معده یا روده حیوان گویا این روش را رد می نمایند.

2 تا 3 سنگریزه کوچک برای هر جوجه در روز کافی به نظر می رسد. البته برخی منابع نیز سنگریزه را فقط بعد از سه هفتگی پیشنهاد می کنند. توجه داشته باشید که سنگ های صنعتی به دلیل امکان بروز یبوست نبایستی مورد استفاده قرار گیرند.

3 نکته مهم در پرورش شتر مرغ که در هر سنی باید رعایت شود

ویتامین ها:
اضافه نمودن ویتامین های محلول به آب آشامیدنی براساس دستورالعمل مصرفی کارخانه در دو تا سه هفته اول پرورش جوجه برای افزایش مقاومت در مقابل بیماری ها، توصیه می گردد. بسیاری از ویتامینها تأثیرات مستقیم یا غیر مستقیم در رشد و بازده پرندگان دارند.
به طور مثال در هنگام بروز استرسهای گوناگون از قبیل استرسهای گرمایی استفاده از ویتامین C می تواند تأثیرات بسیار خوبی در کاهش اینگونه تنشها داشته باشد.

خوراندن کود:
فلورمیکروبی لازم جهت هضم میکروبی در روده کور و بزرگ جوجه در اولین روزهای زندگی شکل می گیرد. در حیات وحش این فرآیند با بلعیدن مدفوع والدین به عنوان اولین غذا صورت می پذیرد. کود حاوی جمعیت باکتری های مورد نیاز پرنده است. به این منظور بعضی از پرورش دهندگان کود تازه پرندگان بالغ را برای جوجه ها توصیه می نمایند.
البته خطر انتقال انگل های روده ای و عوامل بیماری زا به جوجه ها وجود دارد (در برخی کشورها خوراندن کود ممنوع است). حداقل برای جلوگیری از انتقال انگل ها و عوامل بیماری زای خاص شترمرغ، بعضی از پرورش دهندگان، کود تازه گاو را پیشنهاد می نمایند. این روش مورد بحث بسیار بوده و توسط بعضی از پرورش دهندگان رد شده است.
در طی روزهای اول زندگی، جوجه ها مدفوع خود را می خورند که این امر باعث بروز مشکلات بهداشتی فوق اشاره می شود. برای جلوگیری از این خطرات، مدفوع بایستی مرتباً جمع آوری گردد. در بعضی از مزارع آمریکا جوجه ها ابتدا روی توری های فلزی پرورش می یابند تا مدفوع از دسترس آنها خارج گردد.

آب آشامیدنی:
به همراه اولین وعده غذا در دو یا سه روزگی، بایستی آب نیز در اختیار جوجه ها قرار گیرد. پرندگان بایستی همانند غذا خوردن چگونگی آشامیدن آب را نیز یاد بگیرند. رنگی نمودن آب توسط رنگ های خوراکی و یا چسباندن یک عکس رنگی در داخل آبخوری باعث جذب پرندگان می گردد.
آبخوری ها نبایستی در ارتفاع بلند قرار گرفته و باید توسط یک شی سنگین (مثل یک سنگ) مهار شوند. به ازاء هر سه دانخوری، یک آبخوری در نظر گرفته می شود.
جوجه ها چه در پناهگاه نگهداری شوند و چه در محوطه باز، آب مصرفی و مدفوع و ادرار آنها بایستی کاملاً کنترل گردد. ادرار طبیعی به رنگ سفید است. انتظار می رود جوجه های ضعیف آب بیشتری خورده و در نتیجه دچار اسهال شوند. در این صورت پیشنهاد می شود2 تا 3 بار در روز و به مدت محدود آب در اختیار جوجه ها قرار گیرد.
به عنوان یک قاعده کلی میزان آب بایستی 5/1 تا 2 برابر مقدار غذای کنسانتره باشد.
آبخوری ها بایستی به طور روزانه تمیز و با آب تازه پر شوند. جوجه ها و پرندگان در حال رشد هرگز نباید آب مانده و گرم استفاده نمایند. اگرچه هیچ گونه مدرک علمی در این رابطه وجود ندارد، ولی این مسئله موجب بیماری و تلفات می شود. بنابراین نبایستی آبخوری ها در معرض نور مستقیم خورشید قرار گیرند.