در های تاشونده نوعی از در هستند که از طریق تا شدن به عقب در چند قسمت که به آنها پانل گفته می شود باز می شوند. درهای تاشونده اغلب با نام درها ی bi-fold شناخته می شوند و علی رغم این نام اغلب دارای بیش از دو پانل هستند. نوع قدیمی این درها احتمالا درهای کنسرتینا بوده است که نام ان از آلت موسیقی به همین نام گرفته شده است.
از لحاظ تا ریخی درهای تاشونده که در حفاری های شهر پمپئی ایتالیا کشف شده اند، به رومی ها نسبت داده شده اند. پیتر کنلی در کتاب پمپئی نوشته است که «رومی ها از درهای تک لنگه استقبال نمی کردند و تا جایی که می توانستند چه برای درهای داخلی، و چه درهای خارجی از درهایی با دو دهنه یا بیشتر استفاده می کردند».
این درها که از مصالح گوناگونی تهیه می شوند، می توانند به عنوان جداکننده های داخلی و خارجی اتاق ها استفاده شوند. بیشتر درهای تاشونده، شفاف و شیشه ای هستند و پانل ها ی آنها از مصالحی نظیر چوب، آلومینیوم یاupvc است.
برخلاف درهای مرسوم اکثر درهای تاشوی مدرن با دهانه های استاندارد بین 700 تا 900 میلیمتر می توانند تا بیش از چندین متر در عرض وجود داشته باشند و به همین دلیل به طور قابل توجه ای دسترسی فیزیکی و بصری را هم بین اتاق های داخلی و هم بین اتاق های داخلی و فضای بیرون تامین می کنند.
ویژگیهای درهای تاشونده: