لوله های پلیمری پنج لایه
معایب و محدودیت لوله های پلی پروپیلن متخصصان پلیمر را بر آن داشت تا با روشهای مختلف، مزایای لوله های کاربردی در ساختمان را افزایش و معایب آنها را کاهش دهند و لولهای تولید کنند که کلیه مزایای فلز و پلیمر را همزمان داشته باشد.
نتیجه این تحقیقات منجر به تولید لوله هایی شده است که در آنها خواص لوله های فلزی و پلیمری گنجانده شدهاند و با تلفیق این دو عنصر لوله های نسل جدید را به وجود آوردهاند که تحولات جدیدی در سیستمهای لوله کشی به ویژه تأسیسات بهداشتی، حرارتی و برودتی به وجود آوردهاند. این لوله های نسل جدید از پنج لایه تشکیل شدهاند که در شکل زیر ترتیب قرارگیری آنها نشانداده شده است.
پلیمر داخلی و خارجی: پلی اتیلن PEX به معنی پلی اتیلن مشبک شده است که مقاومت لوله را در برابر فشار و دمای بالا افزایش می دهد.
لایه آلومینیوم: لوله های پلیمری دارای مزایای زیادی نسبت به لوله های فلزی میباشند ولی دارای دو محدودیت اساسی هستند. یکی ضریب انبساط حرارتی زیاد و دیگری نفوذ اکسیژن به داخل آنها است. برای حل این دو عیب اساسی یک لایه آلومینیومی در قسمت میانی این لوله ها قرار میدهند این لایه باعث می شود که:
لایه چسب: بین لایه آلومینیوم و لایههای داخلی و خارجی پلیمر از دو لایه چسب استفاده شده است. وظیفه این دو لایه چسب محکم و یکپارچه کردن لایه آلومینیومی به لایههای پلیمر داخلی و خارجی است و تا دمای 110 درجه سانتیگراد مقاومت حرارتی در زمان طولانی دارد.
مزایای لوله های پلیمری پنج لایه عبارتند از: