گچ پلیمری گونه ای از گچ ساختمانی است که با توجه به استفاده از افزودنی های پلیمری و آهک هیدراته و ماده معدنی پرلیت در ترکیبات آن دارای مزایای قابل توجهی مانند قابلیت استفاده در ماشینهای گچ پاش، زمان گیرش بیشتر، وزن سبکتر و خصوصیات عایق بهتر نسبت به گچ های معمولی می باشد. از جمله مزایای مهم گچ پلیمری پاششی بالا بردن سرعت اجرای گچ کاری به حدود 250 الی 400 متر مربع در روز می باشد.
استفاده از ماده معدنی گچ درساختمان به دلیل خواص مناسب این ماده دارای قدمتی بسیار طولانی بوده و به حدود سه تا چهار هزار سال قبل برمی گردد. رنگ سفید گچ، فراوانی معادن و در دسترس بودن آن در تمام مناطق کره زمین، روشهای به نسبت آسان پخت و عمل آوری، عایق صوت بودن، دانه بندی ریز و… سبب شده تا این ماده از اعصار قدیم تا کنون جایگاه خود را در ساختمان حفظ کند.
در کنار تمامی حسن هایی که گچ دارد معایبی نیز به همراه دارد که سبب شده در حال حاضر در دنیا گچ به شکل خام و سنتی گذشته استفاده نشود. معایبی همچون مقاومت بسیار پایین در برابر ضربه و فشار زود گیر بودن و ایجاد محدودیت برای اجرا و همچنین میزان پرت بالا و مهم تر از همه مقاومت بسیار پایین در برابر رطوبت که باعث می شود گچ زرد شده شوره بزند و ترک بخورد.
از این رو محققین بر آن شدند تا با تغییراتی در پودر گچ کاری معایب آن را حذف کنند و حتی محاسنی به این ماده اضافه کنند. در حدود سال 1965 در کشور کانادا که سهم 10 درصدی از منابع گچ را به خود اختصاص داده[1] تغییراتی در گچ به وجود آمد و در پی آن کشورهای آلمان و ترکیه به تکمیل این تغییرات پرداختند که این امور تا جایی ادامه پیدا کرد که امروزه گچ هایی تولید می شود که با 12 ماده افزودنی تولید طی فرایندهای متعدد تولید شده که نه تنها معایب گچ سنتی را بر طرف کرده بلکه ویژگیهای شگفت انگیزی به گچ افزوده است.
کشور ایران جایگاه سوم را بعد از کشور چین و آمریکا در زمینه تولید گچ در دنیا به خود اختصاص داده و این در حالی است که کشور ایران سهم بسیار اندکی از تولید گچ پلیمری در دنیا را به خود اختصاص می دهد.
امروزه در ایران شاهد ورود تکنولوژی ساخت گچ های پلیمری می باشیم این اتفاق از سال های 87 و 88 توسط کارخانه ای با نام کناف رخ داد.البته در حال حاضر شرکتهای دیگری نیز وارد عرصه تولید انواع گچهای پلیمری شده اند؛ و با توجه به بومی شدن تکنولوژی تولید گچهای پلیمری، چنانچه از مواد افزودنی مناسب و نیز فرمولاسیون صحیح تولید استفاده شود، گچ پلیمری تولید ایران از مرغوبترین گچهای تولیدی منطقه می باشد.
با وجود تلاش های فراوان در این زمینه هنوز هم به علت نگاه سنتی و عدم ریسک پذیری گچ های پلیمری جایگاه خود را در ایران تثبیت نکرده است از این رو شاهد هستیم که میزان تولید کارخانجات داخل کشور محدود می باشد یا به امر صادرات به کشورهای همسایه می پردازند. البته وجود تحریم ها سبب شده تا تأمین مواد اولیه جهت تولید گچ های پلیمری در ایران به امری سخت تبدیل شود و به همین خاطر بازار رقابتی در زمینه گچ های پلیمری داغ نمی باشد.
گچ های پلیمری طی عملیات های میکرو یونیزه شدن پخت و سرند کردن و اضافه کردن مواد افزودنی همچون پرلیت، مواد سلولزی آهک هیدراته، مواد پلیمری، اسید سیتریک، اسید تارتاریک، هوستاپور و … معایب گچ سنتی را از بین برده و ویژگی های جدیدی به گچ افزوده است که مهم ترین آن ها عبارت است از:
این ویژگی ها سبب شده تا در برخی موارد گچ های پلیمری جای سیمان سفید را بگیرند و مقرون به صرفه باشند. بهای گچ های پلیمری در مقایسه با گچ های سنتی به طور تقریبی در حدود 3 برابر بیشتر است لیکن با توجه به نسبت مصرف حدود نصف در قیاس با گچ معمولی در سطوح مورد استفاده و مزایای سبکب وزن و عایق بودن، بخش زیادی از این قیمت بالا توجیه اقتصادی پیدا می کند.
اجرای گچ های پلیمری چه به صورت دستی و چه به صورت پاششی به علت دیر گیر بودن سرعت گچ کاری را به میزان قابل توجهی افزایش می دهد که این میزان در حالت پاششی به 5 برابر سریعتر از گچ کاری سنتی می رسد.
|
|
|
|
| نماد اعتماد الکترونیک | نشان ملی ثبت | گواهی شامد ارشاد |
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به داده پردازان هومان پویان می باشد.
