دستگاه لایت کیور چیست؟

دستگاه لایت کیور چیست؟
با جایگزینی استفاده از انواع کامپوزیت ها به جای آمالگام، لایت کیور دندانپزشکی جز لوازم لاینفک در درمان های ترمیمی می باشد.

در مورد پوسیدگی های دندان، پرکردن فضای دندان ها با کامپوزیت بسیار مرسوم است، خود کامپوزیت نرم می باشد و باید سخت شوند که استفاده از دستگاه لایت کیور در این قسمت مورد استفاده دندانپزشکان می باشد.

علت استفاده از دستگاه لایت کیور در دندانپزشکی
امروزه کاربرد کلینیکی رزین کامپوزیت ها افزایش یافته است.

موفقیت ترمیم های کامپوزیت با نور سخت شونده بستگی به درجه پلیمریزاسیون و در نتیجه به شدت نور خروجی دستگاه لایت کیور دارد.

شدت کافی، طول موج صحیح (400 تا 520 نانومتر) و زمان کیورینگ کافی از متغیرهای مهم در پلیمریزاسیون کافی رزین های کامپوزیتی هستند.

عوامل گوناگونی بر شدت نور خروجی دستگاه تأثیر می گذارد.

با توجه به کاربرد روز افزون کامپوزیت های نوری، اهمیت پلیمریزاسیون کافی بیشتر می شود زیرا موفقیت آنها به میزان پلیمریزاسیون بستگی دارد.

پلیمریزاسیون ناقص باعث اثرات سوء بیولوژیک، افزایش جذب آب، حلالیت کامپوزیت و کاهش سختی می شود.

اینجاست که استفاده از دستگاه های لایت کیور در ترمیم های دندانپزشکی مطرح می گردد.

همچنین با توجه به استفاده وسیع از این مواد به منظور باندینگ، ناکافی بودن نور می تواند بر استحکام باند ترمیم ها تأثیر گذارد.

نحوه عملکرد دستگاه

مواد لایت کیور معمولا حاوی آلفا دی کتون (بنزیل یا کامفوروکینون) به عنوان آغاز کننده هستند.

نوری با شدت کافی و در دامنه ای خاص برای رساندن آلفا دی کتون به وضعیت تحریک شده ضروری می باشد تا ماده ترمیمی شروع به سخت شدن نماید.

عوامل مختلفی بر شدت نور خروجی دستگاه لایت کیور تأثیرگذارند:

• تغییرات ولتاژ برق محل کار
• خرابی فیلتر
• آلودگی نوک دستگاه
• مات شدن و ضعیف شدن لامپ
• تضعیف منعکس کننده نور
• خرابی اجزا الکتریکی
• شکستگی انتقال دهنده نور

قطر کم نوک دستگاه
فاصله نوک با محل ترمیم هنگام کیور کردن و زمان تابش نور نمونه هایی از این عوامل هستند.
روشهای مختلف استریل کردن نیز باعث کاهش شدت نور خروجی به درجات مختلف می شوند.

در مطالعه ای بعد از 3 بار اتوکلاو کردن، شدت نور دستگاه 50% کاهش یافت.

استفاده از بعضی محلولها چون گلوتارآلدئید نیز شکستگی هایی در فیبر نوری ایجاد می کند.

کاربرد پوششهای پلاستیکی یا سلفونی جهت پوشاندن نوک دستگاه لایت کیور نسبت به سایر روش های استریلیزاسیون ارجح می باشند چرا که شدت نور را کمتر از سایر روش ها کاهش می دهند و مانع اتصال مواد ترمیمی به نوک دستگاه می شوند.

مواردی چون زمان تابش و فاصله نوک دستگاه با سطح ترمیم تحت کنترل دندانپزشک می باشند و به راحتی قابل اصلاح هستند.

اما دندانپزشک باید متوجه باشد که رسیدن به حداکثر پلیمریزاسیون کامپوزیت با رعایت زمان توصیه شده توسط کارخانه سازنده دستگاه فقط در صورتی امکان پذیر است که شدت اشعه دستگاه ایده آل باشد.

هنگام کیور کردن برای جلوگیری از کاهش شدت نور باید نوک دستگاه را در نزدیکترین فاصله ممکن از ترمیم قرار داد. شدت نور با مربع فاصله نسبت عکس دارد.

بنابراین با افزایش فاصله، میزان پلیمریزاسیون کامپوزیت کاهش خواهد یافت.

تست کارایی دستگاه
حداکثر پلیمریزاسیون کامپوزیت ها تحت تأثیر عواملی چون شدت اشعه دستگاه لایت کیور، طول موج اشعه و مدت زمان نور دادن آن است.

از آنجائی که شدت اشعه همیشه با طولانی تر کردن مدت نوردهی قابل جبران نیست شدت اشعه باید مرتباً مورد بازرسی قرار گیرد.

متأسفانه معاینه چشمی دستگاه قابل اعتماد نمی باشد.

زیرا یک دستگاه به ظاهر پرنور ممکن است از طول موج کافی و مناسب برخوردار نباشد.

بررسی سختی سطحی نیز روش مطمئنی نیست، زیرا حتی دستگاه هایی که شدت نور خیلی کمی دارند، می توانند سطح کامپوزیت را به طور کامل پلیمریزه کنند، استفاده از آزمون سختی به کمک سوند پس از سخت شدن کامپوزیت پایه علمی نداشته و نمی تواند نشانه کارائی مطلوب دستگاه لایت کیور باشد.

امروزه انواع مختلفی از رادیومتر های دندانپزشکی وجود دارد که استفاده از آنها روش قابل قبولی برای ارزیابی کارائی دستگاه کیور می باشد و دندانپزشک به کمک آن می تواند دستگاه لایت کیور خود را جهت بررسی بررسی نماید.