لارنگوسکوپی چیست ؟

لارنگوسکوپی چیست ؟ انواع لارنگوسکوپ ها و کاربرد آنها 
لارنگوسکوپ وسیله ای است که جهت لوله گذاری داخل تراشه در بیماران نیازمند بیهوشی و یا نارسایی تنفسی به کار برده می شود. در عملیات احیای قلبی و تنفسی پیشرفته و نیز در اتاق های عمل و هنگام بیهوشی استفاده از این وسیله پزشکی اجتناب ناپذیر است. تمام بخش های بیمارستانی و تیم های امداد و نجات و فوریت پزشکی ملزم به همراه داشتن این وسیله و آشنایی با روش بکارگیری آن می باشند.

پزشکان بیهوشی، تکنسین های هوشبری و فوریت های پزشکی و پرستاران بخش های اورژانس و ویژه اغلب در روند احیای قلبی ریوی و درمان بیمار به لارنگوسکوپ و لوله گذاری داخل تراشه اقدام می نمایند. همراه کافه پزشکی باشید

لارنگوسکوپ چیست ؟
لارنگوسکوپ شامل دسته حاوی باطری است که تیغه های با منبع نور (لامپ یا فیبر نوری) ممکن است به آن متصل شده یا برداشته شود. هنگام استفاده از آن، لارنگوسکوپ در دست چپ متخصص بیهوشی و نزدیک به محل اتصال بین دسته و تیغه لارنگوسکوپ نگه داشته می شود.

تیغه از سمت راست دهان بیمار وارد می شود به طوری که از دندانهای پیشین به دور بوده و زبان بیمار به سمت چپ منحرف گردد و به شکلی از مجرای تیغه به دور باشد. همچنان که تیغه به جلو و مرکز به سمت اپی گلوت به پیش می رود، از فشار بر دندانها و یا لثه ها باید پرهیز گردد.

مچ دست متخصص بیهوشی سفت نگه داشته شده تا لارنگوسکوپ در امتداد محور دسته بالا برده شود و باعث جابه جایی بافت نرم به قدام گشته و ساختمان حنجره در معرض دید قرار گیرد. در هنگام بالا بردن، دسته نباید بچرخد تا از دندان های بالایی یا لثه ها به عنوان تکیه گاه تیغه لارنگوسکوپ (به عنوان اهرم) استفاده نشود.

انواع تیغه لارنگوسکوپ
تیغه خمیده (مکینتاش): نوک آن به داخل فضای بین قاعده زبان و سطح خلفی اپی گلوت پیش برده می شود. حرکت به جلو و بالای تیغه که در امتداد محور دسته لارنگوسکوپ اعمال می شود لیگامانه ای هیپو اپی گلوتیک را کشیده و اپی گلوت را بالا می آورد و دهانه گلوت را در معرض دید قرار می دهد.

تیغه مستقیم (میلر): نوک تیغه مستقیم از زیر سطح حنجره ای اپی گلوت عبور می کند. حرکت رو به جلو و بالای تیغه که در امتداد محور دسته اعمال می شود اپی گلوت را به طور مستقیم بالا کشیده تا دهانه گلوت در معرض دید قرار گیرد. پایین بردن یا حرکت غضروف تیروئید بیمار به اطراف توسط دست راست متخصص بیهوشی و از خارج گردن ممکن است ظاهر شدن دهانه گلوت را تسهیل نماید.

تیغه نوک خمیده (Heaine): این تیغه شبیه به تیغه مکینتاش است اما یک نوک مفصلی دارد و یک اهرم که توسط شست دست چپ متخصص بیهوشی کشیده می شود. سپس اهرم به لارنگوسکوپ به داخل والکولا وارد می گردد.

لارنگوسکوپی فیبراوپتیک
این روش توانایی متخصص بیهوشی را در مراقبت بدون خطر بیمارانی که در معرض اداره دشوار راه هوایی، هیپوکسی شریانی، هیپوونتیلاسیون و آسپیراسیون هستند افزایش می دهد. فیبراوپتیک هنگامی که بیمار بیدار بوده و یا تحت آرامبخشی گرفته، لوله را از راه بینی یا دهان به تراشه وارد می کند. لوله گذاری داخل تراشه با فیبراوپتیک برای بیمارانی که مهره های گردنی ناپایدار دارند توصیه می شود.

لارنگوسکوپی فیبراوپتیک غیر قابل انعطاف
شامل لارنگوسکوپ بولارد، گلایدسکوپ و آپشراسکوپ است. این وسایل همه به شکل آناتومیک در آمده اند. این لارنگوسکوپ با یک منبع نوری برای استفاده در بیمارانی که شرایط خاصی دارند و محدودیت در باز نمودن دهان یا ناتوانی در فلکسیون گردن (که لارنگوسکوپی سنتی و انتوباسیون تراشه را دشوار یا غیر ممکن می سازد) به کار می رود. در صورتی که ترشحات راه هوایی فوقانی دید را مبهم سازد، این روش ممکن است شکست بخورد؛ از این رو اهمیت تجویز یک داروی ضد بزاق تأکید می شود.

لارنگوسکوپ بولارد
در یک اندازه ی بزرگسالان و کودکان موجود است. دسته فیبر نوری بر روی نمای خلفی تیغه در 26 میلی متری از نوک انتهایی بوده و یک میدان دید حدود 55 درجه ایحاد می کند.

این لارنگوسکوپ روی عدسی چشمی یک فاصله کانونی قابل تنظیم دارد. تیغه آن حاوی کانالی 3٫7 میلی متری برای تزریق یا دادن اکسیژن است. دسته آن حاوی باتری یا سیم نور فیبر نوری است و همچنین استیلت های متعدد و قابل تعویض برای لارنگوسکوپ وجود دارد. در صورت قرار دادن استیلت در سمت راست وسیله تا غضروف آرتنوئید مانع عبور لوله می شود؛ لذا در این صورت استیلت باید طوری تنظیم شود که لوله تراشه هم راستای راه هوایی بیمار باشد.

آپشراسکوپ
تیغه آن طرح نیم دایره ای دارد که به هدایت لوله تراشه کمک کرده و اجازه برداشتن آسان لارنگوسکوپ را پس از انتوبه می دهد. می توان آن را با نیروی باطری موجود در دسته یا کابل فیبر نوری استفاده قرار داد. همچنین یک عدسی چشمی با دید قابل تنظیم وجود دارد. روش استفاده از آپشراسکوپ شبیه بولارد می باشد.

گلایداسکوپ
یک لارنگوسکوپ با تیغه ثابت و طراحی آناتومیک است که از پلاستیک با پایه طبی ساخته شده است. این وسیله یک دوربین ویدئویی مقاوم به بخار بسیار کوچک دارد که در سطح زیرین تیغه جاسازی گردیده و تصویر را به یک مانیتور 17٫5 سانتی متری که می تواند روی یک پایه نصب شود، انتقال می نماید.

تیغه آن که دیودهای قرمز و آبی دارد روشن شده و تصاویر سیاه و سفید تولید شده ایجاد می کند. نوک تیغه ممکن است در والکولا گذاشته شود یا جهت بالا بردن مستقیم اپی گلوت مورد استفاده قرار گیرد.

مک گراتوسکوپ
لارنکوسکوپ حاوی تیغه های قابل تعویض مکینتاش است و دسته آن حاوی یک باتری که به مانیتور رنگی متصل بوده و قابلیت چرخش و ایجاد یک تصویر با زاویه دید عالی را دارد. این وسیله با تیغه های یک بار مصرف و به روشی مشابه آنچه برای گلایدوسکوپ گفته شد به کار می رود.

دوربین راه هوایی پنتاکس
ویدئو لارنگوسکوپ پنتاکس ورقه های محافظ یک بار مصرف دارد که به عنوان راهنمایی برای لوله گذاری تراشه در مراکز صفحه هدف قرار گرفته اند. در یک مطالعه میزان موفقیت با این وسیله 99 - 95 درصد گزارش شده است.

ایرتراگ
یک لارنگوسکوپ یکبار مصرف است که به باز شدن دهان (2 سانتی متر) نیاز دارد. در 80 درصد بیماران که لوله گذاری آنها با لارنگوسکوپ مکینتاش با شکست مواجه شده اند، این وسیله موفقیت آمیز بوده است.

ممنوعیت های فیبراوپتیک
ممنوعیت مطلق انتوباسیون با فیبراوپتیک، نبودن فرصت است. این شیوه نیازمند زمان برای مرتب کردن وسایل و آماده سازی راه های هوایی بیمار جهت انتوباسیون تراشه است. لذا در صورتی که اداره فوری راه های هوایی مود نیاز است تکنیک دیگری باید مورد استفاده قرار گیرد.

عوامل عدم موفقیت در انتوباسیون:

1) دید از داخل لارنگوسکوپ فیبراوپتیک بستگی به فضای اطراف میدان دید دارد. بنابراین عواملی نظیر ادم حلق یا زبان، عفونت، هماتوم و توده انفیلتراتیو انتوباسیون تراشه را دشوار می کند.

2) خون و ترشحات باعث آلوده شدن فیبر نوری می شود.