انواع اتصالات در ساختمان سازی

انواع اتصالات در ساختمان سازی
به طور کلی انواع اتصالات در آرماتوربندی در دسته های زیر قرار می گیرند:

• وصله پوششی
• وصله جوشی
• وصله مکانیکی
• وصله اتکایی
• وصله گردن

در ادامه به بیان توضیحاتی در مورد هر یک می پردازیم.

وصله پوششی

وصله پوششی از متداول ترین نوع اتصالات در سازه های بتنی به شمار می رود و در اکثر موارد در ساخت ساختمان های بتنی از آن استفاده می شود. بر اساس آیین نامه بتن ایران میزان طول پوششی 3.1 برابر طول گیرایی آرماتور مورد نظر می باشد.

وصله جوششی
روش های متداول برای وصله های جوشی شامل موارد زیر می باشد:

• اتصال جوشی نوک به نوک خمیری (جوش الکتریکی تماسی)
• اتصال جوش ذوبی با الکترود (جوش با قوس الکتریکی)

وصله مکانیکی
در وصله مکانیکی آرماتورها، از کوپلرها به عنوان قطعات اتصال دهنده استفاده می شود. استفاده از کوپلرها سبب می شود قطعات آرماتور در راستای هم و بدون خروج از مرکزیت به یکدیگر متصل شوند. این قطعات بسیار سبک تر از وصله ها هستند.

وصله اتکایی
از جمله نکاتی که در وصله اتکایی آرماتور باید به آن توجه داشت، شامل موارد زیر می باشد:

• دو آرماتور باید در امتداد عمود بر محور بریده شوند.
• استفاده از این وصله تنها در برای آرماتورهای تحت فشار که قطر آن ها 20 میلیمتر یا بیش تر می باشد، مجاز است.
• اجرای وصله های اتکایی نباید در یک مقطع انجام شوند.
• استفاده از این وصله ها تنها در اجزای دارای خاموت بسته یا مارپیچ امکان پذیر می باشد.
• در وصله های اتکایی، آرماتورها باید به یک سطح صاف منتهی شده و زاویه آن نسبت به صفحه عمود بر محور آرماتور از 1.5 درجه بیش تر نباشد.

وصله گردن آرماتور

• اتصال آرماتور ها در وصله گردن آرماتور قطعات تحت خمش و خمش توام با فشار، نباید بیش از نصف آرماتورها در یک مقطع باشد.
• هر وصله باید 40 برابر قطر آرماتور با وصله مجاور فاصله داشته و نحوه قرار گیری آن ها به گونه ای باشد که در یک مقطع قرار نگیرند.
• وصله کردن آرماتورهای تحتانی در وسط دهانه یا نزدیک به آن و آرماتورهای بالایی قطعات خمشی روی تکیه گاه یا نزدیک به آن مجاز نیست.
• در صورت وجود کشش ناشی از خمش، حداکثر یک سوم آرماتورها در یک مقطع را می توان به وسیله پوشش وصله کرد.